My designs in myntra.com
http://www.myntra.com/designer/Vamshidhar/94
Friday, April 2, 2010
Friday, February 5, 2010
Tuesday, June 2, 2009
Thursday, March 12, 2009
యు. ఎస్. L1 B వీసా ఇంటర్వ్యు - 26th Feb, 2009 - రెండో భాగం
ముందు మా దగ్గర ఉన్న ఇంటర్వ్యూ డాక్యుమెంట్స్ , తరువాత ఇతర సర్టిఫికేట్స్ అన్ని చూసి, గేటు నుండి లోపలికి వెళ్ళమని చెప్పారు. అక్కడ మరో ఇద్దరు సెక్యూరిటీ వాళ్ళు, మరో మారు తనిఖీ నిర్వహించి , అందరి వద్ద కవర్లు లేదా ఫైల్స్ లాంటివి ఉంటే అవి తెరచి చూస్తున్నారు. వీలైనంత వరకు ఓపెన్ గా ఉండే ఫైల్ ఫోల్డర్ తీసుకు వెళ్ళాటం మంచిది. అక్కడ నుండి లోపలికి వెళ్ళాక ఒక దగ్గర కూర్చోమన్నారు. తరువాత ప్రొద్దన ఉన్న ఇంటర్వ్యూ సమయాన్ని బట్టి ఇంకా ఎవరైనా ఉన్నారా అని అడిగి ఆ క్రమ పద్దతిలో ఒక్కొక్కరిని అక్కడ ఉన్న నాలుగు కౌంటర్లలో ఒకదాని దగ్గరికి పంపిస్తున్నారు. అలా నేను వెళ్ళిన కౌంటర్లో నా ముందు ఒక ఇద్దరు ఉన్నారు, అక్కడ ఏం జరుగుతుందా? అని చూస్తూ ఉన్నాను, పది నిముషాల్లో నా వంతు వచ్చింది. నేను నా పాసు పోర్ట్, సర్టిఫికేట్స్, ఇతర డాక్కుమెంట్స్, వీసా డీడీ అన్నీ తీసి కౌంటర్లో ఉన్న అతనికి ఇచ్చాను. డీడీ ల వెనకాల నా పేరు , మొబైల్ నుంబరు రాసి ఇమ్మన్నాడు. రాసి ఇచ్చాను. అతను వాటిని పరిశీ లించి వాటిని మరో ఫోల్డర్ లో పెట్టి నాకు ఇచ్చాడు. ఆ తరువాత నా చేతి ముద్రల కొరకు అక్కడ ఉన్న ఒక యంత్రం పై ముందు నా కుడి చేతి నాలుగు వేళ్ళను (బొటన వేలు తప్ప) ఆ తరువాత నా ఎడమ చేతి నాలుగు వేళ్ళను ఆ తరువాత నా రెండు చేతుల బొటన వేళ్ళను పెట్టమని చెప్పి వేలి ముద్రలు తీసుకొని, పక్క న ఉన్న గేటు వైపుగా వెళ్ళమన్నాడు. నా పక్కన ఉన్న కౌంటర్లో సంతోష్ ది ఇంకా కాలేదు అతని ముందు ఉన్న ఒక భార్య భర్తల డాక్యుమెంట్స్ వెరిఫై చేస్తున్నాడు ఆ కౌంటర్లో అతను. సంతోష్ నన్ను ఉండ మని సైగ చేసాడు , నేను అక్కడే ఉన్న ఒక కుర్చీ లో రెండు నిముషాలు కూర్చున్నాను, ఐతే ఇంతకు ముందర నన్ను కౌంటర్ వద్దకు పంపిన ఆమె వచ్చి పక్క గేటు నుండి లోపలికి వెళ్ళమనే సరికి ఇంక నేను వెళ్ళాను.
అక్కడి నుండి డోర్ ఓపెన్ చేసి వెళ్ళాను, అక్కడ కొంత మంది కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు, నేను వెళ్ళి కుర్చీలో కూర్చున్నాను. అలా పది నిముషాలయ్యింది, అప్పుడు సంతోష్ వచ్చాడు. ఈ లోగా ఉదయం తొమ్మిది పదిహేనుకు ఉన్న వాళ్ళు ఇటు రండి అంటూ ఒకతను ఆంగ్లంలో , తెలుగులో, హిందీలో, తమిళ్ లో అన్నాడు, మరొకతను వచ్చి కన్నడంలో , మళయాళంలో చెప్పాడు. మేము వెళ్ళి మరో కౌంటర్ వద్ద నిలుచున్నాము, అక్కడా యూ ఎస్ వీసా డీడీ తీసుకొని , దానికి రిసిప్ట్ ఇచ్చారు. అక్కడి నుండి మరి కొంత లోపలికి వెళ్ళాము. అక్కడ కూడా కొందరు కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు.
అక్కడ ఆరు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, మొదటి నాలుగు కౌంటర్లలో నలుగురు అమెరికన్లు ఉన్నారు. చివరి రెండు కౌంటర్లలో ఉన్న వాళ్ళు కనపడలేదు. ఐతే అవి రీజినల్ లాంగ్వేజస్ లో వీసా ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వాళ్ళ కోసము. మొదటి నాలుగు కౌంటర్ల లో ఒక్కొక్కరు ఇంటర్వ్యూ కి వెళ్ళారు. ఆ కౌంటర్ల లోకి వెళ్ళడనికి ముందు నిలుచున్న లైను గీతలాగ కాకుండా , పాములాగ వంకలుగా ఉంది. కాసేపటికి మమ్మల్ని కూడా లైనులో ఉండమని చెప్పారు. అప్పటికి తొమ్మిదిన్నర అయ్యింది సమయం. అక్కడి నుండి ఇంటర్వ్యూని కాస్త దగ్గరగా చూడొచ్చు. మూడో కౌంటర్లో ఉన్న అతనికి పిల్లి గడ్డం ఉంది. ఎందుకో అతన్ని చూడగానే ఎక్కువగా రెజెక్ట్ చేసే వాడిలా అనిపించింది నాకు. మేము అలా లైనులో ఉన్నప్పుడే కనీసం పదిహేను మంది ఇంటర్వ్యూలు పూర్తి అయ్యాయి. ముగ్గురివి రెజెక్ట్ అయ్యాయి. ఆ ముగ్గురు కూడా ఆ మూడో కౌంటర్ కి వెళ్ళిన వాళ్ళే. ఇంక మా వంతు వచ్చింది, సంతోస్ దగ్గరికి వచ్చే సరికి మూడో కౌంటర్ ఖాలీగా ఉంది, సంతోష్ ని అక్కడికి వెళ్ళమని చెప్పటంతో తను వెళ్ళాడు. అప్పటికి నాలుగు కౌంటర్లు ఫుల్లుగా ఉన్నయి, నన్ను ఒకటో కౌంటరు పక్కన ఉన్న వైపుగా వెళ్ళ మన్నారు. నేను అటుగా వెళ్ళాను , అటు వైపు మరో మూడు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, నా ముందర ఒకతను ఇంటర్వ్యూ ఇస్తున్నాడు. ఆ కౌంటర్లో ఉన్నతన్ని చూశాను, చాలా కూల్ గానే కనిపించాడు. ఐనా ఇంటర్యూ కి వచ్చింది మనం కాబట్టి మనం కూల్ గా ఉండాలి. నాముందరతని ఇంటర్యు ఐపోయింది. నేను ముందుకు వెళ్ళాను. వీసా ఆఫీసర్ కి ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వారికి మధ్య ఒక గాజు అద్దం ఉంది. అతన్ని చూసి చిరునవ్వుతో 'గుడ్ మార్నింగ్ సర్ ' అంటూ వీసా కు సంబంధించిన డాక్యుమెంట్స్ ఉన్న ఫోల్డర్ ఇచ్చాను. బహుశా నా గొంతు చిన్నగా వినపడిందేమొ అతను కాస్త ఆలస్యంగా 'గుడ్ మార్నింగ్! హౌ ఆర్ యూ ' అంటూ నా ఫోల్డర్ అందుకున్నాడు. అప్పుడు గమనించాను నేను గాజు అద్దం ముందర ఒక చిన్న మైకు ఉంది. ఇంతకు ముందు నేను నా కాలర్ మీద ఉన్న మరక కనబడకుండా ఉండేందుకు కాస్త వెనకాల నిలుచుని మాట్లాడాను. ఇక ఇప్పుడు కాస్త ముందుకు వెళ్ళి రెండు చేతులను కౌంటర్ ముందుకు ఆనించి, ' ఐ యాం ఫైన్ సర్. హౌ అబౌట్ యూ ' అన్నాను. 'అయాం ఫైన్! థాంక్యూ' అంటూ తన దగ్గర ఉన్న కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేసి ఇక నన్ను ప్రశ్నలడగటం మొదలెట్టాడు. మొదటి ప్రశ్న 'హౌ లాంగ్ ఆర్ యూ వర్కింగ్ విథ్ యువర్ కంపనీ ' (ఇక్కడ మా కంపనీ పేరు ప్రస్తావించటం లేదు) , దానికి సమాధనమిచ్చాక, రెండవ ప్రశ్నగా 'హూ ఈజ్ యువర్ క్లైంట్ ' అని అడిగాడు దానికి కూడా సమాధనమిచ్చాక, మూడవ ప్రశ్నగా 'వై డూ యూ థింక్ థట్ యూ కం అండార్ స్పెషలైజ్డ్ స్కిల్డ్ పర్సొనెల్ ' దానికి కూడా సమాధానమిచ్చాను. నేను సమాధానమిస్తున్నంత సేపు అతను నన్ను చూస్తూనే కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేస్తున్నాడు. మూడో సమధానం తరువాత 'ఓ కే గెంటిల్ మాన్. వుయ్ విల్ సెండ్ యువర్ పాస్పోర్ట్ విధిన్ వన్ వీక్' అన్నాడు. 'థాంక్యూ సర్! హావ్ ఏ గ్రేట్ డే' అంటూ బయలుదేరాను, అతను 'యూ టూ' అన్నట్టు గా వినిపించింది. కౌంటర్ నుండి బయటకు వస్తుంటే ఒకతను బయటకు ఎటుగా వెళ్ళాలో దారి చూపించాడు. ఆ దారి గుండా కాన్సులేట్ బయటకు వచ్చాను. ఒక పది నిముషాలకి సంతోష్ దిగులుగా వచ్చాడు, ఏమైంది అని అడిగితే తన వీసా రిజెచ్ట్ అయ్యింది అని చెప్పాడు. ఎందుకు ఏమైంది అని అడిగాను, ఏమో నేను ఒక ప్రష్నకు సరిగా జవాబు చెప్పలేదు అన్నాడు. తన దగ్గర ఒక బ్లూ కలరు పేపర్ ఉంది. అది వీసా ఆఫీసర్ ఇచ్చాడు అని చెప్పాడు, అందులో చూస్తే ఎందుకు రిజెక్ట్ అయ్యిందో ఆ క్లాజు నంబర్ ఉంది.
టీ కొట్టు దగ్గరకు వచ్చి అక్కడ ఉన్న కాయిన్ ఫోన్ నుండి డ్రైవర్ కి ఫోన్ చేసి మేము కారు దగ్గర ఉన్నాము అని చెప్పాను. డ్రైవర్ ఐదు నిముషాల్లో వస్తానన్నాడూ. సంతోష్ కాస్త మూడ్ ఆఫ్ ఐ ఉన్నాడు. నాకు కాFఈ టీ లు అలవాటు లేదు కాని సంతోష్ కి అలవాటు కదా అని రెండూ టీ చెప్పాను. మేము టీ తాగటం అయ్యే లోపు డ్రవర్ వచ్చి కారు డోర్ తెరిఛాడు. లోపల కూఋచున్నాక ముందు గా మొబైల్ ఫోన్ తీసుకొని అమ్మకి నాన్నకి వీస వచ్చింది అని చెప్పాను. ఆ తరువాత చెన్నైలోని మిత్రులకి, హైదరాబాద్లోని మిత్రులకి ఫోన్ చేసాను. మా హెచ్ ఆర్ దెపార్ట్మెంట్ వాళ్ళు ఇంటార్వ్యూ అయ్యక ఎస్ ఎం ఎస్ చెయ్యమన్నారు కాబట్టి వళ్ళకి ఎస్ ఎం ఎస్ చేసాను. తరువాత మొబైలో టైం చూస్తే పది గంటల పదిహేను నిముషాలు అవుతుంది. హ్సంతోష్ ఆఫీస్ లో తన ఇది వరకు పని చేసిన ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ కి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, అతను ఒక్కోసారి ఇలా అవుతుంది నువ్వు వచ్చాక హెచ్ ఆర్ వాళ్ళని కలువు అని చెప్పాడు. హైదరాబాద్ కు మా రెటర్న్ ఫ్లైట్ సాయంత్రం ఆరింటికి. అంత సేఫు ఏం చెయ్యాలి? మేము ముందుగా ఎమి అనుకోలేదు ఇంత త్వరగా అవుతుందని. సంతోష్ మాత్రం అదోలా ఉన్నాడు, తనని ఇప్పుడు ఏమి అడిగేట్టు లేదు. అందుకే ముందు హోటల్ కి వెళ్ళి రిఫ్రెష్ అయ్యాక మాట్లాడు దామనుకున్నాను. పదకొండూన్నర ఐనా కాలేదు హోటల్ కి చేరుకునే సరికి. ఒక గంటలో ఫ్రెష్ అయ్యాక సంతోష్ రూం కి వెళ్ళాను, తను ఇంటార్నెట్ లో యూ ఎస్ వీసా సైట్లో రెజెక్ట్ కావడనికి కారనం ఉన్న క్లాజు గురించి వెదుకుతున్నాడు. నేను మళ్ళీ నా రూం లోకి వెళ్ళి లాప్ టాప్ ఓపెన్ చేసి ఇంటర్నెట్ కి కనేచ్ట్ అయ్యాను, తైవాన్ లో ఉంటున్న మా చెల్లి బావలతో మాట్లాడుదామని. కానీ బావ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాడు, చెల్లితోటి , మా చిక్కిరి (మేనల్లుడు కౌశిక్) తో మాట్లాడాను. క్రితం సారి వచ్చినప్పుడు బెసంత్ నగర్ బీచ్ కి వెళ్ళాను, ఈ సారి మెరీనా బీచ్ కి వెళ్ళాలి అనుకున్నాను. రంజిత్ కి ఫోన్ చేసి మెరీనా బీచ్ కి ఎలా వెళ్ళాలి అని అడిగాను, అటు వెళ్ళి వస్తే మొత్తం సమయం దానికె పోతుంది అని అన్నాడు. ఇంకా వేరే ప్రదేశాలు చెబుతుంటే నాకు 'స్నేక్ పార్క్ ' అని వినిపించి దాని అడ్రెస్ అడిగి తెలుసుకునాను. మరో అరగంటలో రెడీ అయ్యాక సంతోష్, నేను హోటల్ బయటికి వచ్చాము.
అక్కడి నుండి డోర్ ఓపెన్ చేసి వెళ్ళాను, అక్కడ కొంత మంది కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు, నేను వెళ్ళి కుర్చీలో కూర్చున్నాను. అలా పది నిముషాలయ్యింది, అప్పుడు సంతోష్ వచ్చాడు. ఈ లోగా ఉదయం తొమ్మిది పదిహేనుకు ఉన్న వాళ్ళు ఇటు రండి అంటూ ఒకతను ఆంగ్లంలో , తెలుగులో, హిందీలో, తమిళ్ లో అన్నాడు, మరొకతను వచ్చి కన్నడంలో , మళయాళంలో చెప్పాడు. మేము వెళ్ళి మరో కౌంటర్ వద్ద నిలుచున్నాము, అక్కడా యూ ఎస్ వీసా డీడీ తీసుకొని , దానికి రిసిప్ట్ ఇచ్చారు. అక్కడి నుండి మరి కొంత లోపలికి వెళ్ళాము. అక్కడ కూడా కొందరు కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు.
అక్కడ ఆరు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, మొదటి నాలుగు కౌంటర్లలో నలుగురు అమెరికన్లు ఉన్నారు. చివరి రెండు కౌంటర్లలో ఉన్న వాళ్ళు కనపడలేదు. ఐతే అవి రీజినల్ లాంగ్వేజస్ లో వీసా ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వాళ్ళ కోసము. మొదటి నాలుగు కౌంటర్ల లో ఒక్కొక్కరు ఇంటర్వ్యూ కి వెళ్ళారు. ఆ కౌంటర్ల లోకి వెళ్ళడనికి ముందు నిలుచున్న లైను గీతలాగ కాకుండా , పాములాగ వంకలుగా ఉంది. కాసేపటికి మమ్మల్ని కూడా లైనులో ఉండమని చెప్పారు. అప్పటికి తొమ్మిదిన్నర అయ్యింది సమయం. అక్కడి నుండి ఇంటర్వ్యూని కాస్త దగ్గరగా చూడొచ్చు. మూడో కౌంటర్లో ఉన్న అతనికి పిల్లి గడ్డం ఉంది. ఎందుకో అతన్ని చూడగానే ఎక్కువగా రెజెక్ట్ చేసే వాడిలా అనిపించింది నాకు. మేము అలా లైనులో ఉన్నప్పుడే కనీసం పదిహేను మంది ఇంటర్వ్యూలు పూర్తి అయ్యాయి. ముగ్గురివి రెజెక్ట్ అయ్యాయి. ఆ ముగ్గురు కూడా ఆ మూడో కౌంటర్ కి వెళ్ళిన వాళ్ళే. ఇంక మా వంతు వచ్చింది, సంతోస్ దగ్గరికి వచ్చే సరికి మూడో కౌంటర్ ఖాలీగా ఉంది, సంతోష్ ని అక్కడికి వెళ్ళమని చెప్పటంతో తను వెళ్ళాడు. అప్పటికి నాలుగు కౌంటర్లు ఫుల్లుగా ఉన్నయి, నన్ను ఒకటో కౌంటరు పక్కన ఉన్న వైపుగా వెళ్ళ మన్నారు. నేను అటుగా వెళ్ళాను , అటు వైపు మరో మూడు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, నా ముందర ఒకతను ఇంటర్వ్యూ ఇస్తున్నాడు. ఆ కౌంటర్లో ఉన్నతన్ని చూశాను, చాలా కూల్ గానే కనిపించాడు. ఐనా ఇంటర్యూ కి వచ్చింది మనం కాబట్టి మనం కూల్ గా ఉండాలి. నాముందరతని ఇంటర్యు ఐపోయింది. నేను ముందుకు వెళ్ళాను. వీసా ఆఫీసర్ కి ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వారికి మధ్య ఒక గాజు అద్దం ఉంది. అతన్ని చూసి చిరునవ్వుతో 'గుడ్ మార్నింగ్ సర్ ' అంటూ వీసా కు సంబంధించిన డాక్యుమెంట్స్ ఉన్న ఫోల్డర్ ఇచ్చాను. బహుశా నా గొంతు చిన్నగా వినపడిందేమొ అతను కాస్త ఆలస్యంగా 'గుడ్ మార్నింగ్! హౌ ఆర్ యూ ' అంటూ నా ఫోల్డర్ అందుకున్నాడు. అప్పుడు గమనించాను నేను గాజు అద్దం ముందర ఒక చిన్న మైకు ఉంది. ఇంతకు ముందు నేను నా కాలర్ మీద ఉన్న మరక కనబడకుండా ఉండేందుకు కాస్త వెనకాల నిలుచుని మాట్లాడాను. ఇక ఇప్పుడు కాస్త ముందుకు వెళ్ళి రెండు చేతులను కౌంటర్ ముందుకు ఆనించి, ' ఐ యాం ఫైన్ సర్. హౌ అబౌట్ యూ ' అన్నాను. 'అయాం ఫైన్! థాంక్యూ' అంటూ తన దగ్గర ఉన్న కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేసి ఇక నన్ను ప్రశ్నలడగటం మొదలెట్టాడు. మొదటి ప్రశ్న 'హౌ లాంగ్ ఆర్ యూ వర్కింగ్ విథ్ యువర్ కంపనీ ' (ఇక్కడ మా కంపనీ పేరు ప్రస్తావించటం లేదు) , దానికి సమాధనమిచ్చాక, రెండవ ప్రశ్నగా 'హూ ఈజ్ యువర్ క్లైంట్ ' అని అడిగాడు దానికి కూడా సమాధనమిచ్చాక, మూడవ ప్రశ్నగా 'వై డూ యూ థింక్ థట్ యూ కం అండార్ స్పెషలైజ్డ్ స్కిల్డ్ పర్సొనెల్ ' దానికి కూడా సమాధానమిచ్చాను. నేను సమాధానమిస్తున్నంత సేపు అతను నన్ను చూస్తూనే కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేస్తున్నాడు. మూడో సమధానం తరువాత 'ఓ కే గెంటిల్ మాన్. వుయ్ విల్ సెండ్ యువర్ పాస్పోర్ట్ విధిన్ వన్ వీక్' అన్నాడు. 'థాంక్యూ సర్! హావ్ ఏ గ్రేట్ డే' అంటూ బయలుదేరాను, అతను 'యూ టూ' అన్నట్టు గా వినిపించింది. కౌంటర్ నుండి బయటకు వస్తుంటే ఒకతను బయటకు ఎటుగా వెళ్ళాలో దారి చూపించాడు. ఆ దారి గుండా కాన్సులేట్ బయటకు వచ్చాను. ఒక పది నిముషాలకి సంతోష్ దిగులుగా వచ్చాడు, ఏమైంది అని అడిగితే తన వీసా రిజెచ్ట్ అయ్యింది అని చెప్పాడు. ఎందుకు ఏమైంది అని అడిగాను, ఏమో నేను ఒక ప్రష్నకు సరిగా జవాబు చెప్పలేదు అన్నాడు. తన దగ్గర ఒక బ్లూ కలరు పేపర్ ఉంది. అది వీసా ఆఫీసర్ ఇచ్చాడు అని చెప్పాడు, అందులో చూస్తే ఎందుకు రిజెక్ట్ అయ్యిందో ఆ క్లాజు నంబర్ ఉంది.
టీ కొట్టు దగ్గరకు వచ్చి అక్కడ ఉన్న కాయిన్ ఫోన్ నుండి డ్రైవర్ కి ఫోన్ చేసి మేము కారు దగ్గర ఉన్నాము అని చెప్పాను. డ్రైవర్ ఐదు నిముషాల్లో వస్తానన్నాడూ. సంతోష్ కాస్త మూడ్ ఆఫ్ ఐ ఉన్నాడు. నాకు కాFఈ టీ లు అలవాటు లేదు కాని సంతోష్ కి అలవాటు కదా అని రెండూ టీ చెప్పాను. మేము టీ తాగటం అయ్యే లోపు డ్రవర్ వచ్చి కారు డోర్ తెరిఛాడు. లోపల కూఋచున్నాక ముందు గా మొబైల్ ఫోన్ తీసుకొని అమ్మకి నాన్నకి వీస వచ్చింది అని చెప్పాను. ఆ తరువాత చెన్నైలోని మిత్రులకి, హైదరాబాద్లోని మిత్రులకి ఫోన్ చేసాను. మా హెచ్ ఆర్ దెపార్ట్మెంట్ వాళ్ళు ఇంటార్వ్యూ అయ్యక ఎస్ ఎం ఎస్ చెయ్యమన్నారు కాబట్టి వళ్ళకి ఎస్ ఎం ఎస్ చేసాను. తరువాత మొబైలో టైం చూస్తే పది గంటల పదిహేను నిముషాలు అవుతుంది. హ్సంతోష్ ఆఫీస్ లో తన ఇది వరకు పని చేసిన ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ కి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, అతను ఒక్కోసారి ఇలా అవుతుంది నువ్వు వచ్చాక హెచ్ ఆర్ వాళ్ళని కలువు అని చెప్పాడు. హైదరాబాద్ కు మా రెటర్న్ ఫ్లైట్ సాయంత్రం ఆరింటికి. అంత సేఫు ఏం చెయ్యాలి? మేము ముందుగా ఎమి అనుకోలేదు ఇంత త్వరగా అవుతుందని. సంతోష్ మాత్రం అదోలా ఉన్నాడు, తనని ఇప్పుడు ఏమి అడిగేట్టు లేదు. అందుకే ముందు హోటల్ కి వెళ్ళి రిఫ్రెష్ అయ్యాక మాట్లాడు దామనుకున్నాను. పదకొండూన్నర ఐనా కాలేదు హోటల్ కి చేరుకునే సరికి. ఒక గంటలో ఫ్రెష్ అయ్యాక సంతోష్ రూం కి వెళ్ళాను, తను ఇంటార్నెట్ లో యూ ఎస్ వీసా సైట్లో రెజెక్ట్ కావడనికి కారనం ఉన్న క్లాజు గురించి వెదుకుతున్నాడు. నేను మళ్ళీ నా రూం లోకి వెళ్ళి లాప్ టాప్ ఓపెన్ చేసి ఇంటర్నెట్ కి కనేచ్ట్ అయ్యాను, తైవాన్ లో ఉంటున్న మా చెల్లి బావలతో మాట్లాడుదామని. కానీ బావ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాడు, చెల్లితోటి , మా చిక్కిరి (మేనల్లుడు కౌశిక్) తో మాట్లాడాను. క్రితం సారి వచ్చినప్పుడు బెసంత్ నగర్ బీచ్ కి వెళ్ళాను, ఈ సారి మెరీనా బీచ్ కి వెళ్ళాలి అనుకున్నాను. రంజిత్ కి ఫోన్ చేసి మెరీనా బీచ్ కి ఎలా వెళ్ళాలి అని అడిగాను, అటు వెళ్ళి వస్తే మొత్తం సమయం దానికె పోతుంది అని అన్నాడు. ఇంకా వేరే ప్రదేశాలు చెబుతుంటే నాకు 'స్నేక్ పార్క్ ' అని వినిపించి దాని అడ్రెస్ అడిగి తెలుసుకునాను. మరో అరగంటలో రెడీ అయ్యాక సంతోష్, నేను హోటల్ బయటికి వచ్చాము.
యు. ఎస్. L1 B వీసా ఇంటర్వ్యు - 26th Feb, 2009 - రెండో భాగం
ముందు మా దగ్గర ఉన్న ఇంటర్వ్యూ డాక్యుమెంట్స్ , తరువాత ఇతర సర్టిఫికేట్స్ అన్ని చూసి, గేటు నుండి లోపలికి వెళ్ళమని చెప్పారు. అక్కడ మరో ఇద్దరు సెక్యూరిటీ వాళ్ళు, మరో మారు తనిఖీ నిర్వహించి , అందరి వద్ద కవర్లు లేదా ఫైల్స్ లాంటివి ఉంటే అవి తెరచి చూస్తున్నారు. వీలైనంత వరకు ఓపెన్ గా ఉండే ఫైల్ ఫోల్డర్ తీసుకు వెళ్ళాటం మంచిది. అక్కడ నుండి లోపలికి వెళ్ళాక ఒక దగ్గర కూర్చోమన్నారు. తరువాత ప్రొద్దన ఉన్న ఇంటర్వ్యూ సమయాన్ని బట్టి ఇంకా ఎవరైనా ఉన్నారా అని అడిగి ఆ క్రమ పద్దతిలో ఒక్కొక్కరిని అక్కడ ఉన్న నాలుగు కౌంటర్లలో ఒకదాని దగ్గరికి పంపిస్తున్నారు. అలా నేను వెళ్ళిన కౌంటర్లో నా ముందు ఒక ఇద్దరు ఉన్నారు, అక్కడ ఏం జరుగుతుందా? అని చూస్తూ ఉన్నాను, పది నిముషాల్లో నా వంతు వచ్చింది. నేను నా పాసు పోర్ట్, సర్టిఫికేట్స్, ఇతర డాక్కుమెంట్స్, వీసా డీడీ అన్నీ తీసి కౌంటర్లో ఉన్న అతనికి ఇచ్చాను. డీడీ ల వెనకాల నా పేరు , మొబైల్ నుంబరు రాసి ఇమ్మన్నాడు. రాసి ఇచ్చాను. అతను వాటిని పరిశీ లించి వాటిని మరో ఫోల్డర్ లో పెట్టి నాకు ఇచ్చాడు. ఆ తరువాత నా చేతి ముద్రల కొరకు అక్కడ ఉన్న ఒక యంత్రం పై ముందు నా కుడి చేతి నాలుగు వేళ్ళను (బొటన వేలు తప్ప) ఆ తరువాత నా ఎడమ చేతి నాలుగు వేళ్ళను ఆ తరువాత నా రెండు చేతుల బొటన వేళ్ళను పెట్టమని చెప్పి వేలి ముద్రలు తీసుకొని, పక్క న ఉన్న గేటు వైపుగా వెళ్ళమన్నాడు. నా పక్కన ఉన్న కౌంటర్లో సంతోష్ ది ఇంకా కాలేదు అతని ముందు ఉన్న ఒక భార్య భర్తల డాక్యుమెంట్స్ వెరిఫై చేస్తున్నాడు ఆ కౌంటర్లో అతను. సంతోష్ నన్ను ఉండ మని సైగ చేసాడు , నేను అక్కడే ఉన్న ఒక కుర్చీ లో రెండు నిముషాలు కూర్చున్నాను, ఐతే ఇంతకు ముందర నన్ను కౌంటర్ వద్దకు పంపిన ఆమె వచ్చి పక్క గేటు నుండి లోపలికి వెళ్ళమనే సరికి ఇంక నేను వెళ్ళాను.
అక్కడి నుండి డోర్ ఓపెన్ చేసి వెళ్ళాను, అక్కడ కొంత మంది కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు, నేను వెళ్ళి కుర్చీలో కూర్చున్నాను. అలా పది నిముషాలయ్యింది, అప్పుడు సంతోష్ వచ్చాడు. ఈ లోగా ఉదయం తొమ్మిది పదిహేనుకు ఉన్న వాళ్ళు ఇటు రండి అంటూ ఒకతను ఆంగ్లంలో , తెలుగులో, హిందీలో, తమిళ్ లో అన్నాడు, మరొకతను వచ్చి కన్నడంలో , మళయాళంలో చెప్పాడు. మేము వెళ్ళి మరో కౌంటర్ వద్ద నిలుచున్నాము, అక్కడా యూ ఎస్ వీసా డీడీ తీసుకొని , దానికి రిసిప్ట్ ఇచ్చారు. అక్కడి నుండి మరి కొంత లోపలికి వెళ్ళాము. అక్కడ కూడా కొందరు కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు.
అక్కడ ఆరు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, మొదటి నాలుగు కౌంటర్లలో నలుగురు అమెరికన్లు ఉన్నారు. చివరి రెండు కౌంటర్లలో ఉన్న వాళ్ళు కనపడలేదు. ఐతే అవి రీజినల్ లాంగ్వేజస్ లో వీసా ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వాళ్ళ కోసము. మొదటి నాలుగు కౌంటర్ల లో ఒక్కొక్కరు ఇంటర్వ్యూ కి వెళ్ళారు. ఆ కౌంటర్ల లోకి వెళ్ళడనికి ముందు నిలుచున్న లైను గీతలాగ కాకుండా , పాములాగ వంకలుగా ఉంది. కాసేపటికి మమ్మల్ని కూడా లైనులో ఉండమని చెప్పారు. అప్పటికి తొమ్మిదిన్నర అయ్యింది సమయం. అక్కడి నుండి ఇంటర్వ్యూని కాస్త దగ్గరగా చూడొచ్చు. మూడో కౌంటర్లో ఉన్న అతనికి పిల్లి గడ్డం ఉంది. ఎందుకో అతన్ని చూడగానే ఎక్కువగా రెజెక్ట్ చేసే వాడిలా అనిపించింది నాకు. మేము అలా లైనులో ఉన్నప్పుడే కనీసం పదిహేను మంది ఇంటర్వ్యూలు పూర్తి అయ్యాయి. ముగ్గురివి రెజెక్ట్ అయ్యాయి. ఆ ముగ్గురు కూడా ఆ మూడో కౌంటర్ కి వెళ్ళిన వాళ్ళే. ఇంక మా వంతు వచ్చింది, సంతోస్ దగ్గరికి వచ్చే సరికి మూడో కౌంటర్ ఖాలీగా ఉంది, సంతోష్ ని అక్కడికి వెళ్ళమని చెప్పటంతో తను వెళ్ళాడు. అప్పటికి నాలుగు కౌంటర్లు ఫుల్లుగా ఉన్నయి, నన్ను ఒకటో కౌంటరు పక్కన ఉన్న వైపుగా వెళ్ళ మన్నారు. నేను అటుగా వెళ్ళాను , అటు వైపు మరో మూడు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, నా ముందర ఒకతను ఇంటర్వ్యూ ఇస్తున్నాడు. ఆ కౌంటర్లో ఉన్నతన్ని చూశాను, చాలా కూల్ గానే కనిపించాడు. ఐనా ఇంటర్యూ కి వచ్చింది మనం కాబట్టి మనం కూల్ గా ఉండాలి. నాముందరతని ఇంటర్యు ఐపోయింది. నేను ముందుకు వెళ్ళాను. వీసా ఆఫీసర్ కి ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వారికి మధ్య ఒక గాజు అద్దం ఉంది. అతన్ని చూసి చిరునవ్వుతో 'గుడ్ మార్నింగ్ సర్ ' అంటూ వీసా కు సంబంధించిన డాక్యుమెంట్స్ ఉన్న ఫోల్డర్ ఇచ్చాను. బహుశా నా గొంతు చిన్నగా వినపడిందేమొ అతను కాస్త ఆలస్యంగా 'గుడ్ మార్నింగ్! హౌ ఆర్ యూ ' అంటూ నా ఫోల్డర్ అందుకున్నాడు. అప్పుడు గమనించాను నేను గాజు అద్దం ముందర ఒక చిన్న మైకు ఉంది. ఇంతకు ముందు నేను నా కాలర్ మీద ఉన్న మరక కనబడకుండా ఉండేందుకు కాస్త వెనకాల నిలుచుని మాట్లాడాను. ఇక ఇప్పుడు కాస్త ముందుకు వెళ్ళి రెండు చేతులను కౌంటర్ ముందుకు ఆనించి, ' ఐ యాం ఫైన్ సర్. హౌ అబౌట్ యూ ' అన్నాను. 'అయాం ఫైన్! థాంక్యూ' అంటూ తన దగ్గర ఉన్న కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేసి ఇక నన్ను ప్రశ్నలడగటం మొదలెట్టాడు. మొదటి ప్రశ్న 'హౌ లాంగ్ ఆర్ యూ వర్కింగ్ విథ్ యువర్ కంపనీ ' (ఇక్కడ మా కంపనీ పేరు ప్రస్తావించటం లేదు) , దానికి సమాధనమిచ్చాక, రెండవ ప్రశ్నగా 'హూ ఈజ్ యువర్ క్లైంట్ ' అని అడిగాడు దానికి కూడా సమాధనమిచ్చాక, మూడవ ప్రశ్నగా 'వై డూ యూ థింక్ థట్ యూ కం అండార్ స్పెషలైజ్డ్ స్కిల్డ్ పర్సొనెల్ ' దానికి కూడా సమాధానమిచ్చాను. నేను సమాధానమిస్తున్నంత సేపు అతను నన్ను చూస్తూనే కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేస్తున్నాడు. మూడో సమధానం తరువాత 'ఓ కే గెంటిల్ మాన్. వుయ్ విల్ సెండ్ యువర్ పాస్పోర్ట్ విధిన్ వన్ వీక్' అన్నాడు. 'థాంక్యూ సర్! హావ్ ఏ గ్రేట్ డే' అంటూ బయలుదేరాను, అతను 'యూ టూ' అన్నట్టు గా వినిపించింది. కౌంటర్ నుండి బయటకు వస్తుంటే ఒకతను బయటకు ఎటుగా వెళ్ళాలో దారి చూపించాడు. ఆ దారి గుండా కాన్సులేట్ బయటకు వచ్చాను. ఒక పది నిముషాలకి సంతోష్ దిగులుగా వచ్చాడు, ఏమైంది అని అడిగితే తన వీసా రిజెచ్ట్ అయ్యింది అని చెప్పాడు. ఎందుకు ఏమైంది అని అడిగాను, ఏమో నేను ఒక ప్రష్నకు సరిగా జవాబు చెప్పలేదు అన్నాడు. తన దగ్గర ఒక బ్లూ కలరు పేపర్ ఉంది. అది వీసా ఆఫీసర్ ఇచ్చాడు అని చెప్పాడు, అందులో చూస్తే ఎందుకు రిజెక్ట్ అయ్యిందో ఆ క్లాజు నంబర్ ఉంది.
టీ కొట్టు దగ్గరకు వచ్చి అక్కడ ఉన్న కాయిన్ ఫోన్ నుండి డ్రైవర్ కి ఫోన్ చేసి మేము కారు దగ్గర ఉన్నాము అని చెప్పాను. డ్రైవర్ ఐదు నిముషాల్లో వస్తానన్నాడూ. సంతోష్ కాస్త మూడ్ ఆఫ్ ఐ ఉన్నాడు. నాకు కాFఈ టీ లు అలవాటు లేదు కాని సంతోష్ కి అలవాటు కదా అని రెండూ టీ చెప్పాను. మేము టీ తాగటం అయ్యే లోపు డ్రవర్ వచ్చి కారు డోర్ తెరిఛాడు. లోపల కూఋచున్నాక ముందు గా మొబైల్ ఫోన్ తీసుకొని అమ్మకి నాన్నకి వీస వచ్చింది అని చెప్పాను. ఆ తరువాత చెన్నైలోని మిత్రులకి, హైదరాబాద్లోని మిత్రులకి ఫోన్ చేసాను. మా హెచ్ ఆర్ దెపార్ట్మెంట్ వాళ్ళు ఇంటార్వ్యూ అయ్యక ఎస్ ఎం ఎస్ చెయ్యమన్నారు కాబట్టి వళ్ళకి ఎస్ ఎం ఎస్ చేసాను. తరువాత మొబైలో టైం చూస్తే పది గంటల పదిహేను నిముషాలు అవుతుంది. హ్సంతోష్ ఆఫీస్ లో తన ఇది వరకు పని చేసిన ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ కి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, అతను ఒక్కోసారి ఇలా అవుతుంది నువ్వు వచ్చాక హెచ్ ఆర్ వాళ్ళని కలువు అని చెప్పాడు. హైదరాబాద్ కు మా రెటర్న్ ఫ్లైట్ సాయంత్రం ఆరింటికి. అంత సేఫు ఏం చెయ్యాలి? మేము ముందుగా ఎమి అనుకోలేదు ఇంత త్వరగా అవుతుందని. సంతోష్ మాత్రం అదోలా ఉన్నాడు, తనని ఇప్పుడు ఏమి అడిగేట్టు లేదు. అందుకే ముందు హోటల్ కి వెళ్ళి రిఫ్రెష్ అయ్యాక మాట్లాడు దామనుకున్నాను. పదకొండూన్నర ఐనా కాలేదు హోటల్ కి చేరుకునే సరికి. ఒక గంటలో ఫ్రెష్ అయ్యాక సంతోష్ రూం కి వెళ్ళాను, తను ఇంటార్నెట్ లో యూ ఎస్ వీసా సైట్లో రెజెక్ట్ కావడనికి కారనం ఉన్న క్లాజు గురించి వెదుకుతున్నాడు. నేను మళ్ళీ నా రూం లోకి వెళ్ళి లాప్ టాప్ ఓపెన్ చేసి ఇంటర్నెట్ కి కనేచ్ట్ అయ్యాను, తైవాన్ లో ఉంటున్న మా చెల్లి బావలతో మాట్లాడుదామని. కానీ బావ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాడు, చెల్లితోటి , మా చిక్కిరి (మేనల్లుడు కౌశిక్) తో మాట్లాడాను. క్రితం సారి వచ్చినప్పుడు బెసంత్ నగర్ బీచ్ కి వెళ్ళాను, ఈ సారి మెరీనా బీచ్ కి వెళ్ళాలి అనుకున్నాను. రంజిత్ కి ఫోన్ చేసి మెరీనా బీచ్ కి ఎలా వెళ్ళాలి అని అడిగాను, అటు వెళ్ళి వస్తే మొత్తం సమయం దానికె పోతుంది అని అన్నాదు. ఇంకా వేరే ప్రదేషాలు చెబుతుంటే నాకు 'స్నేక్ పార్క్ ' అని వినిపిచి దాని అడ్రెస్ అడిగి తెలుసుకునాను. మరో అరగంటలో రెడీ అయ్యాక సంతోష్, నేను హోటల్ బయటికి వచ్చాము.
అక్కడి నుండి డోర్ ఓపెన్ చేసి వెళ్ళాను, అక్కడ కొంత మంది కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు, నేను వెళ్ళి కుర్చీలో కూర్చున్నాను. అలా పది నిముషాలయ్యింది, అప్పుడు సంతోష్ వచ్చాడు. ఈ లోగా ఉదయం తొమ్మిది పదిహేనుకు ఉన్న వాళ్ళు ఇటు రండి అంటూ ఒకతను ఆంగ్లంలో , తెలుగులో, హిందీలో, తమిళ్ లో అన్నాడు, మరొకతను వచ్చి కన్నడంలో , మళయాళంలో చెప్పాడు. మేము వెళ్ళి మరో కౌంటర్ వద్ద నిలుచున్నాము, అక్కడా యూ ఎస్ వీసా డీడీ తీసుకొని , దానికి రిసిప్ట్ ఇచ్చారు. అక్కడి నుండి మరి కొంత లోపలికి వెళ్ళాము. అక్కడ కూడా కొందరు కుర్చీల్లో కూర్చొని ఉన్నారు, కొందరు కౌంటర్ల వద్ద నిలుచున్నారు.
అక్కడ ఆరు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, మొదటి నాలుగు కౌంటర్లలో నలుగురు అమెరికన్లు ఉన్నారు. చివరి రెండు కౌంటర్లలో ఉన్న వాళ్ళు కనపడలేదు. ఐతే అవి రీజినల్ లాంగ్వేజస్ లో వీసా ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వాళ్ళ కోసము. మొదటి నాలుగు కౌంటర్ల లో ఒక్కొక్కరు ఇంటర్వ్యూ కి వెళ్ళారు. ఆ కౌంటర్ల లోకి వెళ్ళడనికి ముందు నిలుచున్న లైను గీతలాగ కాకుండా , పాములాగ వంకలుగా ఉంది. కాసేపటికి మమ్మల్ని కూడా లైనులో ఉండమని చెప్పారు. అప్పటికి తొమ్మిదిన్నర అయ్యింది సమయం. అక్కడి నుండి ఇంటర్వ్యూని కాస్త దగ్గరగా చూడొచ్చు. మూడో కౌంటర్లో ఉన్న అతనికి పిల్లి గడ్డం ఉంది. ఎందుకో అతన్ని చూడగానే ఎక్కువగా రెజెక్ట్ చేసే వాడిలా అనిపించింది నాకు. మేము అలా లైనులో ఉన్నప్పుడే కనీసం పదిహేను మంది ఇంటర్వ్యూలు పూర్తి అయ్యాయి. ముగ్గురివి రెజెక్ట్ అయ్యాయి. ఆ ముగ్గురు కూడా ఆ మూడో కౌంటర్ కి వెళ్ళిన వాళ్ళే. ఇంక మా వంతు వచ్చింది, సంతోస్ దగ్గరికి వచ్చే సరికి మూడో కౌంటర్ ఖాలీగా ఉంది, సంతోష్ ని అక్కడికి వెళ్ళమని చెప్పటంతో తను వెళ్ళాడు. అప్పటికి నాలుగు కౌంటర్లు ఫుల్లుగా ఉన్నయి, నన్ను ఒకటో కౌంటరు పక్కన ఉన్న వైపుగా వెళ్ళ మన్నారు. నేను అటుగా వెళ్ళాను , అటు వైపు మరో మూడు కౌంటర్లు ఉన్నాయి, నా ముందర ఒకతను ఇంటర్వ్యూ ఇస్తున్నాడు. ఆ కౌంటర్లో ఉన్నతన్ని చూశాను, చాలా కూల్ గానే కనిపించాడు. ఐనా ఇంటర్యూ కి వచ్చింది మనం కాబట్టి మనం కూల్ గా ఉండాలి. నాముందరతని ఇంటర్యు ఐపోయింది. నేను ముందుకు వెళ్ళాను. వీసా ఆఫీసర్ కి ఇంటర్వ్యూ కి వచ్చిన వారికి మధ్య ఒక గాజు అద్దం ఉంది. అతన్ని చూసి చిరునవ్వుతో 'గుడ్ మార్నింగ్ సర్ ' అంటూ వీసా కు సంబంధించిన డాక్యుమెంట్స్ ఉన్న ఫోల్డర్ ఇచ్చాను. బహుశా నా గొంతు చిన్నగా వినపడిందేమొ అతను కాస్త ఆలస్యంగా 'గుడ్ మార్నింగ్! హౌ ఆర్ యూ ' అంటూ నా ఫోల్డర్ అందుకున్నాడు. అప్పుడు గమనించాను నేను గాజు అద్దం ముందర ఒక చిన్న మైకు ఉంది. ఇంతకు ముందు నేను నా కాలర్ మీద ఉన్న మరక కనబడకుండా ఉండేందుకు కాస్త వెనకాల నిలుచుని మాట్లాడాను. ఇక ఇప్పుడు కాస్త ముందుకు వెళ్ళి రెండు చేతులను కౌంటర్ ముందుకు ఆనించి, ' ఐ యాం ఫైన్ సర్. హౌ అబౌట్ యూ ' అన్నాను. 'అయాం ఫైన్! థాంక్యూ' అంటూ తన దగ్గర ఉన్న కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేసి ఇక నన్ను ప్రశ్నలడగటం మొదలెట్టాడు. మొదటి ప్రశ్న 'హౌ లాంగ్ ఆర్ యూ వర్కింగ్ విథ్ యువర్ కంపనీ ' (ఇక్కడ మా కంపనీ పేరు ప్రస్తావించటం లేదు) , దానికి సమాధనమిచ్చాక, రెండవ ప్రశ్నగా 'హూ ఈజ్ యువర్ క్లైంట్ ' అని అడిగాడు దానికి కూడా సమాధనమిచ్చాక, మూడవ ప్రశ్నగా 'వై డూ యూ థింక్ థట్ యూ కం అండార్ స్పెషలైజ్డ్ స్కిల్డ్ పర్సొనెల్ ' దానికి కూడా సమాధానమిచ్చాను. నేను సమాధానమిస్తున్నంత సేపు అతను నన్ను చూస్తూనే కంప్యూటర్లో ఎదో ఫీడ్ చేస్తున్నాడు. మూడో సమధానం తరువాత 'ఓ కే గెంటిల్ మాన్. వుయ్ విల్ సెండ్ యువర్ పాస్పోర్ట్ విధిన్ వన్ వీక్' అన్నాడు. 'థాంక్యూ సర్! హావ్ ఏ గ్రేట్ డే' అంటూ బయలుదేరాను, అతను 'యూ టూ' అన్నట్టు గా వినిపించింది. కౌంటర్ నుండి బయటకు వస్తుంటే ఒకతను బయటకు ఎటుగా వెళ్ళాలో దారి చూపించాడు. ఆ దారి గుండా కాన్సులేట్ బయటకు వచ్చాను. ఒక పది నిముషాలకి సంతోష్ దిగులుగా వచ్చాడు, ఏమైంది అని అడిగితే తన వీసా రిజెచ్ట్ అయ్యింది అని చెప్పాడు. ఎందుకు ఏమైంది అని అడిగాను, ఏమో నేను ఒక ప్రష్నకు సరిగా జవాబు చెప్పలేదు అన్నాడు. తన దగ్గర ఒక బ్లూ కలరు పేపర్ ఉంది. అది వీసా ఆఫీసర్ ఇచ్చాడు అని చెప్పాడు, అందులో చూస్తే ఎందుకు రిజెక్ట్ అయ్యిందో ఆ క్లాజు నంబర్ ఉంది.
టీ కొట్టు దగ్గరకు వచ్చి అక్కడ ఉన్న కాయిన్ ఫోన్ నుండి డ్రైవర్ కి ఫోన్ చేసి మేము కారు దగ్గర ఉన్నాము అని చెప్పాను. డ్రైవర్ ఐదు నిముషాల్లో వస్తానన్నాడూ. సంతోష్ కాస్త మూడ్ ఆఫ్ ఐ ఉన్నాడు. నాకు కాFఈ టీ లు అలవాటు లేదు కాని సంతోష్ కి అలవాటు కదా అని రెండూ టీ చెప్పాను. మేము టీ తాగటం అయ్యే లోపు డ్రవర్ వచ్చి కారు డోర్ తెరిఛాడు. లోపల కూఋచున్నాక ముందు గా మొబైల్ ఫోన్ తీసుకొని అమ్మకి నాన్నకి వీస వచ్చింది అని చెప్పాను. ఆ తరువాత చెన్నైలోని మిత్రులకి, హైదరాబాద్లోని మిత్రులకి ఫోన్ చేసాను. మా హెచ్ ఆర్ దెపార్ట్మెంట్ వాళ్ళు ఇంటార్వ్యూ అయ్యక ఎస్ ఎం ఎస్ చెయ్యమన్నారు కాబట్టి వళ్ళకి ఎస్ ఎం ఎస్ చేసాను. తరువాత మొబైలో టైం చూస్తే పది గంటల పదిహేను నిముషాలు అవుతుంది. హ్సంతోష్ ఆఫీస్ లో తన ఇది వరకు పని చేసిన ప్రాజెక్ట్ మేనేజర్ కి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు, అతను ఒక్కోసారి ఇలా అవుతుంది నువ్వు వచ్చాక హెచ్ ఆర్ వాళ్ళని కలువు అని చెప్పాడు. హైదరాబాద్ కు మా రెటర్న్ ఫ్లైట్ సాయంత్రం ఆరింటికి. అంత సేఫు ఏం చెయ్యాలి? మేము ముందుగా ఎమి అనుకోలేదు ఇంత త్వరగా అవుతుందని. సంతోష్ మాత్రం అదోలా ఉన్నాడు, తనని ఇప్పుడు ఏమి అడిగేట్టు లేదు. అందుకే ముందు హోటల్ కి వెళ్ళి రిఫ్రెష్ అయ్యాక మాట్లాడు దామనుకున్నాను. పదకొండూన్నర ఐనా కాలేదు హోటల్ కి చేరుకునే సరికి. ఒక గంటలో ఫ్రెష్ అయ్యాక సంతోష్ రూం కి వెళ్ళాను, తను ఇంటార్నెట్ లో యూ ఎస్ వీసా సైట్లో రెజెక్ట్ కావడనికి కారనం ఉన్న క్లాజు గురించి వెదుకుతున్నాడు. నేను మళ్ళీ నా రూం లోకి వెళ్ళి లాప్ టాప్ ఓపెన్ చేసి ఇంటర్నెట్ కి కనేచ్ట్ అయ్యాను, తైవాన్ లో ఉంటున్న మా చెల్లి బావలతో మాట్లాడుదామని. కానీ బావ ఆఫీస్ కి వెళ్ళాడు, చెల్లితోటి , మా చిక్కిరి (మేనల్లుడు కౌశిక్) తో మాట్లాడాను. క్రితం సారి వచ్చినప్పుడు బెసంత్ నగర్ బీచ్ కి వెళ్ళాను, ఈ సారి మెరీనా బీచ్ కి వెళ్ళాలి అనుకున్నాను. రంజిత్ కి ఫోన్ చేసి మెరీనా బీచ్ కి ఎలా వెళ్ళాలి అని అడిగాను, అటు వెళ్ళి వస్తే మొత్తం సమయం దానికె పోతుంది అని అన్నాదు. ఇంకా వేరే ప్రదేషాలు చెబుతుంటే నాకు 'స్నేక్ పార్క్ ' అని వినిపిచి దాని అడ్రెస్ అడిగి తెలుసుకునాను. మరో అరగంటలో రెడీ అయ్యాక సంతోష్, నేను హోటల్ బయటికి వచ్చాము.
Wednesday, March 11, 2009
యు. ఎస్. L1 B వీసా ఇంటర్వ్యు - 26th Feb, 2009 - మొదటి భాగం
నాకు గడియారం లో అలారం పెట్టుకునే అలవాటు లేదు. మాములుగానే నేను త్వరగా నిద్ర లేస్తాను. కాని నిన్న రాత్రి హోటల్ రూంలో ఉన్న అలారం గడియారం చూశాను. ఉదయం ఐదున్నరకి అలారం పెట్టాను. కాని ఉదయం ఐదింటికే నిద్ర లేచి అది మ్రోగక ముందే దాన్ని ఆపేసాను. కాసేపు అయ్యాక ప్రక్క గదిలో ఉన్న సంతోష్ కి ఫోన్ చేసాను. ఏడింటికల్లా ఇద్దరం రెడీ అయ్యాము. ఇన్ హౌస్ డైనింగ్ కి ఫోన్ చేసి ఇద్దరికి బ్రేక్ ఫాస్ట్ నా గదిలోకి తీసుకురమ్మన్నాను. ఈ లోపున మేము మా ల్యాప్ టాప్ లో నిన్న రాత్రి రాసుకున్న వివరాలను మరోసారి చూసుకుంటున్నాము. పది నిముషాల్లో రూం కి ఒక ప్లేట్ ఇడ్లీ తీసుకొని వచ్చాడు. నేను మరో ప్లేట్ (ఇడ్లీ) కుడా తెమ్మని మరో సారి చెప్పాను. ఆ ప్లేట్ లో మూడు ఇడ్లీలు, నాలుగు రకాల చట్నీలు ఉన్నాయి. ఇద్దరం తింటున్నాము, మరో ప్లేట్ అంటే మరో ఖాళీ ప్లేట్ పట్టుకొని వచ్చాడు. అప్పటికే ఆలస్యమౌతుందని మేము బయలుదేరాము. మా ఇంటర్యూ ఉదయం తొమ్మిది గంటల పదిహేను నిముషాలకు ఉన్నది. బయట మా కోసం ఎదురుచూస్తున్న డ్రైవర్ ని అడిగితే హోటల్ నుండి యు ఎస్ కాన్సులేట్ కి వెళ్ళడానికి నలభై నిముషాలు పడుతుందని చెప్పాడు.ఒకశారి ఇంటికి ఫోన్ చేసాను. నిన్న రాత్రి ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి వచ్చేటప్పుడు గమనించలేదు కాని ఇప్పుడు చూస్తుంటే రోడ్డుకి రెండు వైపులా భారీ కట్ ఔట్ లు ఉన్నాయి. ఎలెక్షన్ సీజన్ మొదలైంది కదా! వీసా ఇంటర్వ్యూ తతంగం అయ్యేటప్పటికి చాలా సమయం పడుతుందన్నారు మా కొలీగ్స్ అన్నారు. మా ఇంటర్యూ పూర్తయ్యే సరికి ఒంటి గంట అవ్వొచ్చు అనుకున్నాము.
కారు ఒక ఫ్లై ఓవర్ వద్దకు చేరుకున్నాక కుడి వైపుకి తిరిగింది. కారు నుండి చూస్తుంటే కొంత మంది జనం ఒక గేటు ముందర బారులు తీరి ఉన్నారు. డ్రైవర్ కారుని ఒక టీ కొట్టు ముందు ఆపేసి కాన్సులేటు గేటు వైపు చూపెట్టాడు. మా మొబైల్ ఫోన్స్ కారులోనే పెట్టి, మా సర్టిఫికేట్స్, వీసాకు సంబంధించిన ఇతర డాక్యుమెంట్స్ తీసుకున్నాము. మేము బయటికి వచ్చాక తనకి ఫోన్ చేస్తే ఒక ఐదు నిముషాల్లో వస్తాను అని డ్రైవర్ తన మొబైల్ నంబర్ ఇచ్చాడు. నంబర్ తీసుకొని కాన్సులేట్ గేటు వైపు నడిచాము.
కొంత మంది జనం ఒక దగ్గర గుంపుగా ఉన్నారు, మరో వైపు జనం ఒక క్రమ పద్దతిలో బారులు తీరి ఉన్నారు. గుంపులో ఉన్న ఒకతన్ని అడిగితే వాళ్ళది మధ్యానం ఇంటర్వ్యూ అని అటు వైపు వాళ్ళది ప్రొద్దున అని చెప్పాడు , అతనికి ' థాంక్స్ ' చెప్పి మేము కూడా లైనులో చివరలో నిలుచున్నాము. మా ముందర కనీసం నలభై మంది ఉన్నారు. అప్పటికి సమయం ఎనిమిది గంటల యాభై నుముషాలు. మేము ఎదో మాట్లడుతూ కాసేపు కాలక్షేపం చేస్తున్నాము. ఇంతలో నా కుడి భుజం మీద ఏదో పడినట్టు అనిపించింది. ఏమిటా అని చూస్తుంటే తెలిసింది ' తిండి కొరకు తిరిగి తిరిగి ఆయాస పడుతున్న వాయసంబొకటి నా వస్త్రములను పావనమొనరిచెనని '. నేను వేసుకున్నది క్రీం కలర్ షర్ట్ దాని మీద మరక స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. నా ముందు నిలుచున్న మరొకతని వీపు కూడా పావనమైంది. సంతోష్ తన రుమాలుతో నా కాలర్ మీద ఉన్న మరకను తుడిచే ప్రయత్నం చేసాడు. ఇప్పుడు కాస్త పరవాలేదు. ఇదంతా జరిగేటప్పటికి మాముందు ఇంకా ఇరవై మంది నిలుచున్నారు. సరిగ్గా అప్పుడే ఒక సెక్యూరిటీ అతను వచ్చి ఎవరి చేతుల్లో గ్రీన్ కలర్ కవర్ (ఇది అఫీషియల్ గా కంపెనీ నుండి వీసా కి అప్ప్లై అవుతున్న వాళ్ళు అని గుర్థు అన్నమాట) ఉన్నవాళ్ళాందరిని ముందుకు రమ్మన్నాడు, అలా నేను , సంతోష్ అమాంతంగా ఆ వరుసలో ముందుకు వచ్చేశాము.
కారు ఒక ఫ్లై ఓవర్ వద్దకు చేరుకున్నాక కుడి వైపుకి తిరిగింది. కారు నుండి చూస్తుంటే కొంత మంది జనం ఒక గేటు ముందర బారులు తీరి ఉన్నారు. డ్రైవర్ కారుని ఒక టీ కొట్టు ముందు ఆపేసి కాన్సులేటు గేటు వైపు చూపెట్టాడు. మా మొబైల్ ఫోన్స్ కారులోనే పెట్టి, మా సర్టిఫికేట్స్, వీసాకు సంబంధించిన ఇతర డాక్యుమెంట్స్ తీసుకున్నాము. మేము బయటికి వచ్చాక తనకి ఫోన్ చేస్తే ఒక ఐదు నిముషాల్లో వస్తాను అని డ్రైవర్ తన మొబైల్ నంబర్ ఇచ్చాడు. నంబర్ తీసుకొని కాన్సులేట్ గేటు వైపు నడిచాము.
కొంత మంది జనం ఒక దగ్గర గుంపుగా ఉన్నారు, మరో వైపు జనం ఒక క్రమ పద్దతిలో బారులు తీరి ఉన్నారు. గుంపులో ఉన్న ఒకతన్ని అడిగితే వాళ్ళది మధ్యానం ఇంటర్వ్యూ అని అటు వైపు వాళ్ళది ప్రొద్దున అని చెప్పాడు , అతనికి ' థాంక్స్ ' చెప్పి మేము కూడా లైనులో చివరలో నిలుచున్నాము. మా ముందర కనీసం నలభై మంది ఉన్నారు. అప్పటికి సమయం ఎనిమిది గంటల యాభై నుముషాలు. మేము ఎదో మాట్లడుతూ కాసేపు కాలక్షేపం చేస్తున్నాము. ఇంతలో నా కుడి భుజం మీద ఏదో పడినట్టు అనిపించింది. ఏమిటా అని చూస్తుంటే తెలిసింది ' తిండి కొరకు తిరిగి తిరిగి ఆయాస పడుతున్న వాయసంబొకటి నా వస్త్రములను పావనమొనరిచెనని '. నేను వేసుకున్నది క్రీం కలర్ షర్ట్ దాని మీద మరక స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది. నా ముందు నిలుచున్న మరొకతని వీపు కూడా పావనమైంది. సంతోష్ తన రుమాలుతో నా కాలర్ మీద ఉన్న మరకను తుడిచే ప్రయత్నం చేసాడు. ఇప్పుడు కాస్త పరవాలేదు. ఇదంతా జరిగేటప్పటికి మాముందు ఇంకా ఇరవై మంది నిలుచున్నారు. సరిగ్గా అప్పుడే ఒక సెక్యూరిటీ అతను వచ్చి ఎవరి చేతుల్లో గ్రీన్ కలర్ కవర్ (ఇది అఫీషియల్ గా కంపెనీ నుండి వీసా కి అప్ప్లై అవుతున్న వాళ్ళు అని గుర్థు అన్నమాట) ఉన్నవాళ్ళాందరిని ముందుకు రమ్మన్నాడు, అలా నేను , సంతోష్ అమాంతంగా ఆ వరుసలో ముందుకు వచ్చేశాము.
Thursday, March 5, 2009
యు. ఎస్. L1 B వీసా ఇంటర్వ్యు - 25th Feb, 2009
ఫిబ్రవరీ చివరి వారంలో నేను యు. ఎస్. L1 B వీసా ఇంటర్వ్యు కోసం నేను చెన్నై కి వెళ్ళాను. అప్పుడు జరిగిన విషయాలను మీ ముందుంచుతున్నాను. ముందుగా 25th Feb, 2009 నాటి సంగతులు చెబుతాను. 26th Feb, 2009 నాటి సంగతులు మరో టపాలో.
పదింటికి ఆఫీస్ చేరుకున్నాను. నేను 23, ఫిబ్రవరీ రోజు నుండి కొత్త ప్రాజెక్ట్ లో పని చేస్తున్నాను. ప్రస్తుతం ఆ ప్రాజెక్ట్ కు సంబంధించి నాలెడ్జ్ ట్రాన్స్ ఫర్ అవుతుంది.యు. ఎస్. L1 B వీసా ఇంటర్వ్యు కోసం నేను చెన్నై కి ఈ రోజు సాయంత్రం 5 గంటల 20 నిముషాల జెట్ ఎయిర్ వేస్ ఫ్లైట్ ఎక్కాలి. 'మేరు కాబ్స్' కి నిన్ననే ఫోన్ చేసి ఆఫీస్ కి రెండింటికి రమ్మని చెప్పాను. రూం కి వెళ్ళి అక్కడి నుండి శంషాబాద్ కి వెళ్ళాలి. సరిగ్గా రెండింటికి కాబ్ డ్రైవర్ వచ్చి కాల్ చేసాడు. లంచ్ చేయకుండా, ఒక పన్నీర్ పఫ్ , ఒక బాదం మిల్క్ తీసుకున్నాను. మా కొలీగ్ సంతోష్ కూడా నాతో పాటుగా విసా ఇంటర్వ్యు కి వస్తున్నాడు. ముందు మాధాపుర్ లో తన రూం కి వెళ్ళాం. తను రెడీ అయ్యేలోపు నేను పఫ్, బాదం మిల్క్ లతో లంచ్ అయ్యింది అనిపించాను. ఆ తరువాత మా రూం కి వెళ్ళాం. పది నిముషాల్లో నేను రెడీ అయ్యాను. మూడింటికి కొండాపూర్ నుండి శంషాబాద్ కి బయలుదేరాము.
గతం లో ఫ్లైట్ లో వెళ్తున్నానంటే ఏదో ఎగ్జైట్మెంట్ ఉండేది. ఈసారి మాత్రం అలాంటిది ఏమీ లేదు. వారం క్రితం యు. ఎస్. వీసా ఇంటర్వ్యు కోసం మా కంపనీలో ఒక చిన్న సెషన్ పెట్టారు , వీసా ఆఫీసర్ అడిగే ప్రశ్నలకు ఎలా సమాధానలివ్వాలి అని. ఆ సెషన్ తరువాత అనుకున్నాను ఒక గంట సమయం తీసుకొని ప్రిపేర్ అవ్వాలి అని కాని అప్పటి నా ప్రాజెక్ట్ పని వల్ల అది వీలు పడలేదు. కాసేపు అయ్యాక ఇంటికి ఫోన్ చేసాను. ఆ తరువాత చెన్నై లో ప్రముఖ కంపనీల్లో పని చేస్తున్న నా డిగ్రీ ఫ్రెండ్ రంజిత్ కి ఫోన్ చేసాను రాత్రి కి వీలైతే కలుద్దామని, అలాగే నా స్కూల్ ఫ్రెండ్ నాగరాజు కి కూడా. నలభై ఐదు నిముషాలకి ఎయిర్ పోర్ట్ చేరుకున్నాము.
జెట్ ఎయిర్ వేస్ కౌంటర్ వద్ద మా ఈ-టికెట్ మరియు ఫోటో ఐడెంటిటీ చూపెట్టి బోర్డింగ్ పాస్ తీసుకొని అక్కడే కూర్చున్నాము. సంతోష్ కాసేపు ఇంటర్వ్యూ కి ప్రిపేర్ అవుతానని అన్నాడు, నేను మాత్రం అక్కడే ఉన్న ల్యాండ్ మార్క్ షాపులో కాసేపు టైం పాస్ చేసాను. 4 గంటల 40 నిముషాలకి లోపలికి వెళ్దాము అనుకున్నాము, కాని అప్పటికే టైం ఐదు కావచ్చింది. ఇక కాస్త పరుగులాంటి నడకతో (నా నడక పరుగులాగే ఉంటుందంటారు నా మిత్రులు) లోపలికి వెళ్ళాము. మేము అలా బయలు దేరుతుండగా నాకు మా పేర్లు అనౌన్సుమెంట్ లో వినిపించాయి. ఎదో సినిమాల్లో ఇలా వినిపిస్తాయి అనుకునే వాడిని మొత్తనికి కాసేపు మా పేర్లు ఎయిర్ పోర్ట్ లో వినిపించాయన్నమాట. ఐతే అది మా ఇద్దరికి ఆఖరి కాల్ అన్నమాట. మేము మరొక్క నిముషం ఆలస్యం చేసినా ఇంక ఫ్లైట్ మిస్సయ్యే వాళ్ళము. మొత్తానికి మాతో పాటు మరోకతని పేరు కూడా పిలిచారు. మేము అక్కడికి వెళ్ళగానే ఒక లేడీ మా బోర్డింగ్ పాస్ చెక్ చేసి మాకు ఒక గేట్ వైపు వెళ్ళమని చెప్పింది. మరో జెంటిల్ మెన్ వాకీ టాకీ లో 'పాసెంజర్స్ ఫౌండ్ ' అని సందేశమిచ్చాడు. గేట్ కి అవతల వైపు ఒక బస్ వుంది అందులో మేము ముగ్గురం (అంటే మిస్సైన వాళ్ళామన్నమాట) ఎక్కాము. ఆ ఇద్దరి హడావిడి చూస్తుంటే నాకు ఆదిత్య 369 సినెమాలో బాలకృష్ణ, మోహిని, సుత్తివేలు కాల యంత్రం (టైం మిషన్) లో భవిష్యత్తులోకి వెళ్ళాక శుభలేక సుధాకర్ చేసే హడావిడి గుర్తుకొచ్చింది.ఫ్లైట్ ఎక్కే ముందు ఎయిర్ హోస్టెస్ 'గుడ్ ఈవినింగ్ సర్! హావ్ యే ప్లెజెంట్ జర్నీ' అంది నవ్వు పులుముకున్న మోముతో.
నా సీటు విండో పక్కన, నా పక్క సీటు సంతోష్ కు. ఫ్లైట్లో ఎలా వుండాలో, ఏం జాగర్త్తలు తీసుకోవాలో అంటూ ఒక ఎయిర్ హోస్టెస్ మరో ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి అందరిని ఫుడ్ ప్రిఫరెన్స్ అడిగి తెలుసుకుంది. నేను నాన్-వెజ్ అని సంతోష్ వెజ్ అని చెప్పాము. మేము మాట్లాడు కుంటున్నాము. ఫ్లైట్ టేక్ ఆఫ్ అప్పుడు, ల్యాండ్ అయ్యేటప్పుడు తనకు కొంచం భయం గా అనిపిస్తుందని చెప్పి నాకెలా ఉంటుంది అని అడిగాడు. నాకు మాత్రం ఎమీ భయం లేదు అని చెప్పాను. ఇంకాసేపట్లో ఫ్లైట్ టేక్ ఆఫ్ అవుతుంది అందుకే సంతోష్ కి ఏమి కాదు అంటు గతం లో నేను బెంగళూర్ లో మిత్రులతో శివసముద్రం లో వెళ్ళినప్పటి సంగతి చెప్పాను. ఈలోపు ఫ్లైట్ టేక్ ఆఫ్ అయ్యింది. నాకెలా ఉంది అంటే 'గాల్లో తేలినట్టుంది ' సంతోష్ కి మాత్రం 'గుండె జారినట్టుం 'దేమో. కిటికీలోంచి కిందకి చూస్తున్నాను, కింద బొమ్మల కే బొమ్మరిల్లు లాగ ఇల్లు ఇంకా కనిపిస్తున్నాయి, పక్కన మబ్బులు. నాకు 'దూరాన నీలి మేఘాలు, నాలోన కొత్త భావాలూ అంటూ ఒక కథనాయిక పాడిన పాట గుర్తుకొచ్చింది. దూరాన ఉంటేనే అని భావాలైతే మరి ఇంత దగ్గరగా ఉంటే?
ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి అందరికి ఫుడ్ సర్వ్ చేస్తుంది. నాన్-వెజ్ అని చెప్పను కదా నాకు రెండు డబల్ రోటీ ఇచ్చి వాటితో చికెన్ కీమా లాంటిది ఇచ్చారు, తింటున్నాను, ఎలా వుంది అని అడిగాడు సంతోష్ 'చెత్తగా ఉంది ' అన్నాను నువ్వు నాకు నచ్చావ్ చిత్రంలో ఎమ్మెస్ లా. ఈ లోపు ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి కాఫీ కాని టీ కాని కావాలా అని అడిగింది. నాకు కాఫీ, టీ అలవాటు లేదు. పాలు మాత్రం తాగుతాను. కాబట్టి నేను వద్దన్నాను. సంతోష్ కాఫీ కావాలని అన్నాడు, కాఫీ ఐపోయింది అని మళ్ళీ తీసువస్తానని ఆమె వెళ్ళిపోయింది. 'ఇంత ఎత్తులో ఉండి ఇదివరకు టీ తాగాను, ఈ సారి కాఫీ తాగాలనుకుంటున్నాను ' అన్నాడు. నేను ఇంకా కష్టంగా తింటూనే ఉన్నాను. ఆమె వచ్చి కాఫీ ఇచ్చి నన్ను అడిగింది. నేను కాఫీ అన్నాను, ఈలోగా అది బాగాలేదని సంతోష్ చెప్పాడు నేను వెంటనే కాఫీ వద్దు టీ కావాలని చెప్పాను, కాస్త నవ్వుతూనే అలాగే చూస్తూ తెస్తానని వెళ్ళింది. అవును మరి ముందు అడిగినప్పుడు వద్దన్నాను తరువాత కావాలన్నాను మళ్ళీ వేరేది అడిగాను. మేము నవ్వుకున్నాము. నేను తినటం పూర్తి చేసాను. మళ్ళీ నాకు కళ్యాణ రాముడు చిత్రంలో హాస్య సన్నివేషం గుర్తొచ్చి ఇంకాసేపు నవ్వుకున్నాను. ఈ లోపు టీ తీసుకొచ్చి నాకు ఇచ్చింది, అందులో చక్కెర కలుపుకొని తాగాను, అంత బాగోలేదు, ఇంక ఒక్క సారి కళ్ళు మూసుకొని ఒక్క గుటకలో తాగేసాను.
మేము కూర్చున్నవైపు కాక మరో వైపు సూర్యుడు నన్ను పిలుస్తున్నట్టుగా కిరణాల్ని నా కళ్ళకు కొడుతుంటే అటు చూశాను. చిన్నప్పుడూ ఎందుకో గుర్తులేదు కాని సుర్యుణ్ణి తదేకంగా చూసేవాడిని. అలా చూశాక కాసేపటికి సూర్యుడు గుండ్రంగా , ఆ వెలుగు కిరణాలు చుట్టూ అత్భుతంగా కనిపిస్తుంది, ఇంక మన చుట్టూ ఎమీ కనపడదు. ఇప్పుడు కూడా అలాగే చూద్దామనుకున్నాను కాని తన షిఫ్ట్ ఐపోయింది అన్నట్టుగా ఇంక అస్తమించనున్నాడు, ఆ దృష్యం చాలా బగుంది.
అంతకు ముందు నుండి ఫ్లైట్లో ఏవో హిందీపాటల సంగీతం వినిపిస్తూనే ఉంది కాని ఇప్పుడు ఒక మధురమైన పాట సంగీతం వినిపిస్తుంది. ఆ పాట అమితాబ్, రేఖ నటించిన సిల్ సిలే చిత్రం లో, కిషోర్ కుమార్ గారు, లతా మంగేష్కర్ గారు పాడిన 'దేఖ ఏక్ ఖ్వాబ్ తో యె సిల్సిలే హువే' పాట. ఆ పాటని వింటూ ఉండగానే, అనౌన్సుమెంట్ వినిపించింది. 'వెల్కం టూ చెన్నై ' అని. కిటికీ లోంచి చూసాను 'కామరాజ్ ఎయిపోర్ట్ ' అని కనిపించింది. ఫ్లైట్ ఆగాక దిగి జెట్ ఎయిస్ వేస్ బస్ ఎక్కి బయటికి వచ్చాము. గాల్లో తేమ ఎక్కువగా ఉన్నది. అక్కడ ఒక డ్రైవర్ Santosh and Vamshidhar అని ఒక బోర్డ్ పట్టు కొని ఉన్నాడు. ఆహా మన పేరు కూడా ఇలా పట్టుకుని మనకోసం ఉంటారని అనుకోలేదు. ఇదే అంటూ సంతోష్ కూడా నవ్వాడు. తన దగ్గరికి వెళ్ళి మేమే అని చెప్పాము. మమ్మల్ని కారు దగ్గరకు తీసుకు వెళ్ళాడు. అది టయోట కారు (నాకు కార్ల గురించి తెలియదు, అది యే మాడల్ కారో కాని చాలా రాయల్ గా ఉంది). ఇద్దరం కారెక్కి మాకు రూం కేటయించిన హోటల్ కి బయలు దేరాము. వెళ్తూ ఉండగా, ఇంటికి ఫోన్ చేసాను, అలాగే చెన్నైలోని నా మిత్రులకి ఫోన్ చేసి వీలైతే కలవమని చెప్పాను. ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి ట్రైడెంట్ హోటల్ కి పన్నెండు నిముషాల ప్రయాణం.
హోటల్ బాగుంది. రిసెప్షన్ దగ్గర చెక్ ఇన్ ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసుకున్నాము. నాకు 160 వ గది, సంతోష్ కి 162 వ గది తాళాలు ఇచ్చరు. గదులు చాలా చాలా బాగున్నాయి. రూం కి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అయ్యక రేపటి ఇంటర్వ్యూకి ప్రెపర్ అవుదామని ఎం ప్రష్నలడుగుతారో అనుకొని అవి లిస్ట్ చేసాము. ఒక సారి అలా బయటకి వెళ్దామని బయలు దేరుతూ మళ్ళీ మా మిత్రులకి ఫోన్ చేసాను, కాని ఆఫీస్ పని వల్ల ఇంకా ఆఫీస్ లోనే ఉన్నరు, నేను వీలైతే రేపు కలుద్దాము అని చెప్పాను. ఆ తరువాత అక్కడ చుట్టు ప్రక్కల తినడానికి ఎదైనా హోటల్ ఉంటుందేమో నని చూసాము కాని దొరకలేదు, అలా ఒక పావుగంట నడిచాక ఒక చిన్న హోటల్ కనిపించింది. ఒక ప్లేట్ ఇడ్లీ , ఒక మసాల దోస అని చెప్పము, అవి లేవు , ఆనియన్ దోస ఉందన్నాదు, సరే రెండు తెమ్మని చెప్పాను. ఎదో తమిళ్ పాట వినిపిస్తుంది రేడియోలో, సంగీతం బాగుంది. ఈ లోగా దోస పట్టుకు వచ్చడు దానికి ఆలు కుర్మా ఇచ్చాడు, నేను చట్నీ అడిగే సరికి టమాటో చట్నీ ఇచ్చాడు. ఇక తినడాం మొదలెట్టను. అది అంతగా రుచించలేదు. ఆకలి రుచెరుగదంటారు కదా. నాకు అలా ఎమి లేదు రుచిగా ఉంటేనే ఒక ముద్ద ఎక్కువగ తింటాను. ఇంతలో ప్రశాంత్, రోజా నటించిన చామంతి చిత్రం ళో గాన గంధర్వుడు మన బాలు గారు పాడిన 'ఇదే రాజయోగం' పాట సంగీతం వినిపించింది. పాట మొదలయ్యింది తమిళ్ లో ఆ పాటని మన మనో పాడాడు, ఆ మధురమైన పాటని వింటూ దోస తిన్నాక, డబ్బులు ఇచ్చి హోటల్ వైపు నడిచాము.
హోటల్ చేరుకున్నాక మరో అరగంట ప్రిపేర్ అయ్యాం. ఇంక గుడ్ నైట్ చెప్పుకొని నిద్రకుపక్రమించాము.
పదింటికి ఆఫీస్ చేరుకున్నాను. నేను 23, ఫిబ్రవరీ రోజు నుండి కొత్త ప్రాజెక్ట్ లో పని చేస్తున్నాను. ప్రస్తుతం ఆ ప్రాజెక్ట్ కు సంబంధించి నాలెడ్జ్ ట్రాన్స్ ఫర్ అవుతుంది.యు. ఎస్. L1 B వీసా ఇంటర్వ్యు కోసం నేను చెన్నై కి ఈ రోజు సాయంత్రం 5 గంటల 20 నిముషాల జెట్ ఎయిర్ వేస్ ఫ్లైట్ ఎక్కాలి. 'మేరు కాబ్స్' కి నిన్ననే ఫోన్ చేసి ఆఫీస్ కి రెండింటికి రమ్మని చెప్పాను. రూం కి వెళ్ళి అక్కడి నుండి శంషాబాద్ కి వెళ్ళాలి. సరిగ్గా రెండింటికి కాబ్ డ్రైవర్ వచ్చి కాల్ చేసాడు. లంచ్ చేయకుండా, ఒక పన్నీర్ పఫ్ , ఒక బాదం మిల్క్ తీసుకున్నాను. మా కొలీగ్ సంతోష్ కూడా నాతో పాటుగా విసా ఇంటర్వ్యు కి వస్తున్నాడు. ముందు మాధాపుర్ లో తన రూం కి వెళ్ళాం. తను రెడీ అయ్యేలోపు నేను పఫ్, బాదం మిల్క్ లతో లంచ్ అయ్యింది అనిపించాను. ఆ తరువాత మా రూం కి వెళ్ళాం. పది నిముషాల్లో నేను రెడీ అయ్యాను. మూడింటికి కొండాపూర్ నుండి శంషాబాద్ కి బయలుదేరాము.
గతం లో ఫ్లైట్ లో వెళ్తున్నానంటే ఏదో ఎగ్జైట్మెంట్ ఉండేది. ఈసారి మాత్రం అలాంటిది ఏమీ లేదు. వారం క్రితం యు. ఎస్. వీసా ఇంటర్వ్యు కోసం మా కంపనీలో ఒక చిన్న సెషన్ పెట్టారు , వీసా ఆఫీసర్ అడిగే ప్రశ్నలకు ఎలా సమాధానలివ్వాలి అని. ఆ సెషన్ తరువాత అనుకున్నాను ఒక గంట సమయం తీసుకొని ప్రిపేర్ అవ్వాలి అని కాని అప్పటి నా ప్రాజెక్ట్ పని వల్ల అది వీలు పడలేదు. కాసేపు అయ్యాక ఇంటికి ఫోన్ చేసాను. ఆ తరువాత చెన్నై లో ప్రముఖ కంపనీల్లో పని చేస్తున్న నా డిగ్రీ ఫ్రెండ్ రంజిత్ కి ఫోన్ చేసాను రాత్రి కి వీలైతే కలుద్దామని, అలాగే నా స్కూల్ ఫ్రెండ్ నాగరాజు కి కూడా. నలభై ఐదు నిముషాలకి ఎయిర్ పోర్ట్ చేరుకున్నాము.
జెట్ ఎయిర్ వేస్ కౌంటర్ వద్ద మా ఈ-టికెట్ మరియు ఫోటో ఐడెంటిటీ చూపెట్టి బోర్డింగ్ పాస్ తీసుకొని అక్కడే కూర్చున్నాము. సంతోష్ కాసేపు ఇంటర్వ్యూ కి ప్రిపేర్ అవుతానని అన్నాడు, నేను మాత్రం అక్కడే ఉన్న ల్యాండ్ మార్క్ షాపులో కాసేపు టైం పాస్ చేసాను. 4 గంటల 40 నిముషాలకి లోపలికి వెళ్దాము అనుకున్నాము, కాని అప్పటికే టైం ఐదు కావచ్చింది. ఇక కాస్త పరుగులాంటి నడకతో (నా నడక పరుగులాగే ఉంటుందంటారు నా మిత్రులు) లోపలికి వెళ్ళాము. మేము అలా బయలు దేరుతుండగా నాకు మా పేర్లు అనౌన్సుమెంట్ లో వినిపించాయి. ఎదో సినిమాల్లో ఇలా వినిపిస్తాయి అనుకునే వాడిని మొత్తనికి కాసేపు మా పేర్లు ఎయిర్ పోర్ట్ లో వినిపించాయన్నమాట. ఐతే అది మా ఇద్దరికి ఆఖరి కాల్ అన్నమాట. మేము మరొక్క నిముషం ఆలస్యం చేసినా ఇంక ఫ్లైట్ మిస్సయ్యే వాళ్ళము. మొత్తానికి మాతో పాటు మరోకతని పేరు కూడా పిలిచారు. మేము అక్కడికి వెళ్ళగానే ఒక లేడీ మా బోర్డింగ్ పాస్ చెక్ చేసి మాకు ఒక గేట్ వైపు వెళ్ళమని చెప్పింది. మరో జెంటిల్ మెన్ వాకీ టాకీ లో 'పాసెంజర్స్ ఫౌండ్ ' అని సందేశమిచ్చాడు. గేట్ కి అవతల వైపు ఒక బస్ వుంది అందులో మేము ముగ్గురం (అంటే మిస్సైన వాళ్ళామన్నమాట) ఎక్కాము. ఆ ఇద్దరి హడావిడి చూస్తుంటే నాకు ఆదిత్య 369 సినెమాలో బాలకృష్ణ, మోహిని, సుత్తివేలు కాల యంత్రం (టైం మిషన్) లో భవిష్యత్తులోకి వెళ్ళాక శుభలేక సుధాకర్ చేసే హడావిడి గుర్తుకొచ్చింది.ఫ్లైట్ ఎక్కే ముందు ఎయిర్ హోస్టెస్ 'గుడ్ ఈవినింగ్ సర్! హావ్ యే ప్లెజెంట్ జర్నీ' అంది నవ్వు పులుముకున్న మోముతో.
నా సీటు విండో పక్కన, నా పక్క సీటు సంతోష్ కు. ఫ్లైట్లో ఎలా వుండాలో, ఏం జాగర్త్తలు తీసుకోవాలో అంటూ ఒక ఎయిర్ హోస్టెస్ మరో ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి అందరిని ఫుడ్ ప్రిఫరెన్స్ అడిగి తెలుసుకుంది. నేను నాన్-వెజ్ అని సంతోష్ వెజ్ అని చెప్పాము. మేము మాట్లాడు కుంటున్నాము. ఫ్లైట్ టేక్ ఆఫ్ అప్పుడు, ల్యాండ్ అయ్యేటప్పుడు తనకు కొంచం భయం గా అనిపిస్తుందని చెప్పి నాకెలా ఉంటుంది అని అడిగాడు. నాకు మాత్రం ఎమీ భయం లేదు అని చెప్పాను. ఇంకాసేపట్లో ఫ్లైట్ టేక్ ఆఫ్ అవుతుంది అందుకే సంతోష్ కి ఏమి కాదు అంటు గతం లో నేను బెంగళూర్ లో మిత్రులతో శివసముద్రం లో వెళ్ళినప్పటి సంగతి చెప్పాను. ఈలోపు ఫ్లైట్ టేక్ ఆఫ్ అయ్యింది. నాకెలా ఉంది అంటే 'గాల్లో తేలినట్టుంది ' సంతోష్ కి మాత్రం 'గుండె జారినట్టుం 'దేమో. కిటికీలోంచి కిందకి చూస్తున్నాను, కింద బొమ్మల కే బొమ్మరిల్లు లాగ ఇల్లు ఇంకా కనిపిస్తున్నాయి, పక్కన మబ్బులు. నాకు 'దూరాన నీలి మేఘాలు, నాలోన కొత్త భావాలూ అంటూ ఒక కథనాయిక పాడిన పాట గుర్తుకొచ్చింది. దూరాన ఉంటేనే అని భావాలైతే మరి ఇంత దగ్గరగా ఉంటే?
ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి అందరికి ఫుడ్ సర్వ్ చేస్తుంది. నాన్-వెజ్ అని చెప్పను కదా నాకు రెండు డబల్ రోటీ ఇచ్చి వాటితో చికెన్ కీమా లాంటిది ఇచ్చారు, తింటున్నాను, ఎలా వుంది అని అడిగాడు సంతోష్ 'చెత్తగా ఉంది ' అన్నాను నువ్వు నాకు నచ్చావ్ చిత్రంలో ఎమ్మెస్ లా. ఈ లోపు ఎయిర్ హోస్టెస్ వచ్చి కాఫీ కాని టీ కాని కావాలా అని అడిగింది. నాకు కాఫీ, టీ అలవాటు లేదు. పాలు మాత్రం తాగుతాను. కాబట్టి నేను వద్దన్నాను. సంతోష్ కాఫీ కావాలని అన్నాడు, కాఫీ ఐపోయింది అని మళ్ళీ తీసువస్తానని ఆమె వెళ్ళిపోయింది. 'ఇంత ఎత్తులో ఉండి ఇదివరకు టీ తాగాను, ఈ సారి కాఫీ తాగాలనుకుంటున్నాను ' అన్నాడు. నేను ఇంకా కష్టంగా తింటూనే ఉన్నాను. ఆమె వచ్చి కాఫీ ఇచ్చి నన్ను అడిగింది. నేను కాఫీ అన్నాను, ఈలోగా అది బాగాలేదని సంతోష్ చెప్పాడు నేను వెంటనే కాఫీ వద్దు టీ కావాలని చెప్పాను, కాస్త నవ్వుతూనే అలాగే చూస్తూ తెస్తానని వెళ్ళింది. అవును మరి ముందు అడిగినప్పుడు వద్దన్నాను తరువాత కావాలన్నాను మళ్ళీ వేరేది అడిగాను. మేము నవ్వుకున్నాము. నేను తినటం పూర్తి చేసాను. మళ్ళీ నాకు కళ్యాణ రాముడు చిత్రంలో హాస్య సన్నివేషం గుర్తొచ్చి ఇంకాసేపు నవ్వుకున్నాను. ఈ లోపు టీ తీసుకొచ్చి నాకు ఇచ్చింది, అందులో చక్కెర కలుపుకొని తాగాను, అంత బాగోలేదు, ఇంక ఒక్క సారి కళ్ళు మూసుకొని ఒక్క గుటకలో తాగేసాను.
మేము కూర్చున్నవైపు కాక మరో వైపు సూర్యుడు నన్ను పిలుస్తున్నట్టుగా కిరణాల్ని నా కళ్ళకు కొడుతుంటే అటు చూశాను. చిన్నప్పుడూ ఎందుకో గుర్తులేదు కాని సుర్యుణ్ణి తదేకంగా చూసేవాడిని. అలా చూశాక కాసేపటికి సూర్యుడు గుండ్రంగా , ఆ వెలుగు కిరణాలు చుట్టూ అత్భుతంగా కనిపిస్తుంది, ఇంక మన చుట్టూ ఎమీ కనపడదు. ఇప్పుడు కూడా అలాగే చూద్దామనుకున్నాను కాని తన షిఫ్ట్ ఐపోయింది అన్నట్టుగా ఇంక అస్తమించనున్నాడు, ఆ దృష్యం చాలా బగుంది.
అంతకు ముందు నుండి ఫ్లైట్లో ఏవో హిందీపాటల సంగీతం వినిపిస్తూనే ఉంది కాని ఇప్పుడు ఒక మధురమైన పాట సంగీతం వినిపిస్తుంది. ఆ పాట అమితాబ్, రేఖ నటించిన సిల్ సిలే చిత్రం లో, కిషోర్ కుమార్ గారు, లతా మంగేష్కర్ గారు పాడిన 'దేఖ ఏక్ ఖ్వాబ్ తో యె సిల్సిలే హువే' పాట. ఆ పాటని వింటూ ఉండగానే, అనౌన్సుమెంట్ వినిపించింది. 'వెల్కం టూ చెన్నై ' అని. కిటికీ లోంచి చూసాను 'కామరాజ్ ఎయిపోర్ట్ ' అని కనిపించింది. ఫ్లైట్ ఆగాక దిగి జెట్ ఎయిస్ వేస్ బస్ ఎక్కి బయటికి వచ్చాము. గాల్లో తేమ ఎక్కువగా ఉన్నది. అక్కడ ఒక డ్రైవర్ Santosh and Vamshidhar అని ఒక బోర్డ్ పట్టు కొని ఉన్నాడు. ఆహా మన పేరు కూడా ఇలా పట్టుకుని మనకోసం ఉంటారని అనుకోలేదు. ఇదే అంటూ సంతోష్ కూడా నవ్వాడు. తన దగ్గరికి వెళ్ళి మేమే అని చెప్పాము. మమ్మల్ని కారు దగ్గరకు తీసుకు వెళ్ళాడు. అది టయోట కారు (నాకు కార్ల గురించి తెలియదు, అది యే మాడల్ కారో కాని చాలా రాయల్ గా ఉంది). ఇద్దరం కారెక్కి మాకు రూం కేటయించిన హోటల్ కి బయలు దేరాము. వెళ్తూ ఉండగా, ఇంటికి ఫోన్ చేసాను, అలాగే చెన్నైలోని నా మిత్రులకి ఫోన్ చేసి వీలైతే కలవమని చెప్పాను. ఎయిర్ పోర్ట్ నుండి ట్రైడెంట్ హోటల్ కి పన్నెండు నిముషాల ప్రయాణం.
హోటల్ బాగుంది. రిసెప్షన్ దగ్గర చెక్ ఇన్ ఫార్మాలిటీస్ పూర్తి చేసుకున్నాము. నాకు 160 వ గది, సంతోష్ కి 162 వ గది తాళాలు ఇచ్చరు. గదులు చాలా చాలా బాగున్నాయి. రూం కి వెళ్ళి ఫ్రెష్ అయ్యక రేపటి ఇంటర్వ్యూకి ప్రెపర్ అవుదామని ఎం ప్రష్నలడుగుతారో అనుకొని అవి లిస్ట్ చేసాము. ఒక సారి అలా బయటకి వెళ్దామని బయలు దేరుతూ మళ్ళీ మా మిత్రులకి ఫోన్ చేసాను, కాని ఆఫీస్ పని వల్ల ఇంకా ఆఫీస్ లోనే ఉన్నరు, నేను వీలైతే రేపు కలుద్దాము అని చెప్పాను. ఆ తరువాత అక్కడ చుట్టు ప్రక్కల తినడానికి ఎదైనా హోటల్ ఉంటుందేమో నని చూసాము కాని దొరకలేదు, అలా ఒక పావుగంట నడిచాక ఒక చిన్న హోటల్ కనిపించింది. ఒక ప్లేట్ ఇడ్లీ , ఒక మసాల దోస అని చెప్పము, అవి లేవు , ఆనియన్ దోస ఉందన్నాదు, సరే రెండు తెమ్మని చెప్పాను. ఎదో తమిళ్ పాట వినిపిస్తుంది రేడియోలో, సంగీతం బాగుంది. ఈ లోగా దోస పట్టుకు వచ్చడు దానికి ఆలు కుర్మా ఇచ్చాడు, నేను చట్నీ అడిగే సరికి టమాటో చట్నీ ఇచ్చాడు. ఇక తినడాం మొదలెట్టను. అది అంతగా రుచించలేదు. ఆకలి రుచెరుగదంటారు కదా. నాకు అలా ఎమి లేదు రుచిగా ఉంటేనే ఒక ముద్ద ఎక్కువగ తింటాను. ఇంతలో ప్రశాంత్, రోజా నటించిన చామంతి చిత్రం ళో గాన గంధర్వుడు మన బాలు గారు పాడిన 'ఇదే రాజయోగం' పాట సంగీతం వినిపించింది. పాట మొదలయ్యింది తమిళ్ లో ఆ పాటని మన మనో పాడాడు, ఆ మధురమైన పాటని వింటూ దోస తిన్నాక, డబ్బులు ఇచ్చి హోటల్ వైపు నడిచాము.
హోటల్ చేరుకున్నాక మరో అరగంట ప్రిపేర్ అయ్యాం. ఇంక గుడ్ నైట్ చెప్పుకొని నిద్రకుపక్రమించాము.
Saturday, January 31, 2009
'పద్మశ్రీ' డాక్టర్ బ్రహ్మానందానికి జన్మదిన శుభాకాంక్షలు
'పద్మశ్రీ' డాక్టర్ బ్రహ్మానందానికి జన్మదిన శుభాకాంక్షలు
బ్రహ్మానందం అంటే హాస్యం; హాస్యం అంటే బ్రహ్మానందం.ఆ మహా నటునికి హార్ధిక జన్మదిన శుభాకాంక్షలు.
నేను గీసిన బ్రహ్మానందం చిత్రాల చిత్తరువు.నా జీవితంలో ఒక్కసారైన బ్రహ్మానందం కలవాలని, ఈ చిత్రాన్ని బహూకరించాలని అనుకున్నాను, కాని ఇప్పటి వరకు నేను కలవ లేక పోయాను.ఇప్పుడు 'పద్మశ్రీ' వచ్చిన సందర్భంలో అందరికి చూపిస్తున్నాను.
నేను గీసిన బ్రహ్మానందం చిత్రాల చిత్తరువు.నా జీవితంలో ఒక్కసారైన బ్రహ్మానందం కలవాలని, ఈ చిత్రాన్ని బహూకరించాలని అనుకున్నాను, కాని ఇప్పటి వరకు నేను కలవ లేక పోయాను.ఇప్పుడు 'పద్మశ్రీ' వచ్చిన సందర్భంలో అందరికి చూపిస్తున్నాను.
Wednesday, January 28, 2009
నాలో నేను (సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్)
ఇతణ్ణెక్కడో చూసినట్టుందే?
ఎక్కడ చూసాను?
ఆలోచనలోకి వెళ్ళిపోయాను.
కొంచం గుర్తొస్తున్నట్టుంది.
ముఖంలో ఇంత ఉదాసీనతలేదు.
ఇది వరకు చూసినప్పుడు ఇలా గడ్డం లేదు.
అప్పటికి ఇప్పటికి చాలా తేడా ఉంది.
కారణం ఏంటీ?
ఇది వరకు చూసిన విషయం గుర్తుచేసుకునేందుకే ఇంత సమయం పట్టింది. ఇంక తను ఎందుకు ఇలా ఉన్నాడని ఏం ఆలోచించను? అతణ్ణే అడగాలి అనుకుని కళ్ళతోనే అడిగాను 'ఏంటీ? ఇలా ఉన్నారు?' అని.
'పని ఒత్తిడి వల్ల ఇలా అయ్యా'ను అన్నాడు.
'మరీ అంత పని ఉంటుందా? నీ సహోద్యోగుల మాటేంటి?'
'వారిలో కొందరి పరిస్థితి కూడా ఇంతే.'
'మిగతావారు?'
'ఎక్కడైనా ఉండేదే కదా. కొందరు పని చేస్తారు, కొందరు పని చేయించుకుంటారు, కొందరు చేయలేకున్నా కాలం నెట్టుకొస్తారు. ఐతే ఎంత సేపు పని గురించే తప్ప వేరే మాట్లాడలేము, ఎందుకంటే'
'ఇంతకు ముందు కూడా ఇలాగే పని చేసేవాడివి కదా?'
'అవును, కాని అప్పుడు కొంత సమయం పనిని పూర్తిగా మరచిపోయి కుటుంబ సభ్యులతోనో, మిత్రులతోనో లేదా తెలిసినవాళ్ళెవరితోనో కాసేపు మాట్లాడినా మనసుకి కాస్త హాయనిపించేది. అప్పుడప్పుడు చక్కని సంగీతాన్ని వింటూనో, మంచి సాహిత్యాన్ని చదువుతూనో లేదా నా అభిరుచికి తగిన ఇతర పనులతో నన్ను నేను ఉత్సాహపరచుకునే వాడిని. ఇప్పుడు అసలు ఆ సమయం దొరకటం లేదు.'
'తీరిక దొరకడం లేదు అంటే ఎలా? వృత్తికీ, వ్యతిగతానికీ మధ్య సమతుల్యం పాటించాలి '
'అవును, అనుకోవటం బాగుంటుంది. చెప్పడం మరీ సులువు. కాని ఇప్పుడు మనం ఎంత తీరిక చేసుకుంటే పని అంతగా పెరుగుతుంది. అసలు ఎంత సేపు పని గురించే తప్ప వేరే అలోచన ఎక్కడుంది? ఇది ఆచరణలో అందరికి సాధ్యం కాకపోవచ్చు '
'అవును అందరికీ సాధ్యం కాకపోవచ్చు. కాని నువ్వేం చెయ్యాలి అనుకుంటున్నావు?'
'అనుకోవడానికి ఏముంది? ప్రస్తుతానికి ఈ పని ఇలాగే మరో రెండు నెలలు ఉండొచ్చు. ఆ తరువాతైనా నేను 'నాలా' బ్రతకాలి. 'నేనూ - అంటే కేవలం ఒక సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ ని మాత్రం కాదు. నాలో ఉన్న అభిరుచులకు మెరుగులు దిద్దుకొని నన్ను నేను ఆనంద పరచుకుంటూ ఇతరులని ఆనంద పరుస్తాను '
'చిన్నా! ఈ రోజు ఆఫీసుకి తొందరగా వెళ్ళాలి అన్నావు కదా' అమ్మ మాట చెవినబడేసరికి అర్థమైంది ఇప్పటి వరకు నేను నాతోనే మాట్లాడుకున్నానని.
'ఏంటన్నయ్యా! ఎప్పుడు లేనిది ఈ రోజేంటి అద్దం వదలడం లేదు? పార్టీ కి వెళ్తున్నావా?' సరదాకి చెల్లి అన్న మాటలకు నాన్న అమ్మ నవ్వుకున్నారు.
ఈ నవ్వులు నాకు ఈ రోజుకి ఆక్సీజన్లా పనిజేస్తాయి అనుకొని ఆఫీసుకి బయలుదేరాను.
గమనిక:
పైన పేర్కొన్న విషయాలు వాస్తవమే కాని దీన్ని ఒక కథలా చెప్పాలన్న ఉద్దేశ్యం తో చివరలో అమ్మ, నాన్న మరియు చెల్లి అని ముక్తాయింపు ఇచ్చాను. ఇది ఈ మధ్య నా పుట్టినరోజున జరిగిన సంఘటనే.
ఎక్కడ చూసాను?
ఆలోచనలోకి వెళ్ళిపోయాను.
కొంచం గుర్తొస్తున్నట్టుంది.
ముఖంలో ఇంత ఉదాసీనతలేదు.
ఇది వరకు చూసినప్పుడు ఇలా గడ్డం లేదు.
అప్పటికి ఇప్పటికి చాలా తేడా ఉంది.
కారణం ఏంటీ?
ఇది వరకు చూసిన విషయం గుర్తుచేసుకునేందుకే ఇంత సమయం పట్టింది. ఇంక తను ఎందుకు ఇలా ఉన్నాడని ఏం ఆలోచించను? అతణ్ణే అడగాలి అనుకుని కళ్ళతోనే అడిగాను 'ఏంటీ? ఇలా ఉన్నారు?' అని.
'పని ఒత్తిడి వల్ల ఇలా అయ్యా'ను అన్నాడు.
'మరీ అంత పని ఉంటుందా? నీ సహోద్యోగుల మాటేంటి?'
'వారిలో కొందరి పరిస్థితి కూడా ఇంతే.'
'మిగతావారు?'
'ఎక్కడైనా ఉండేదే కదా. కొందరు పని చేస్తారు, కొందరు పని చేయించుకుంటారు, కొందరు చేయలేకున్నా కాలం నెట్టుకొస్తారు. ఐతే ఎంత సేపు పని గురించే తప్ప వేరే మాట్లాడలేము, ఎందుకంటే'
'ఇంతకు ముందు కూడా ఇలాగే పని చేసేవాడివి కదా?'
'అవును, కాని అప్పుడు కొంత సమయం పనిని పూర్తిగా మరచిపోయి కుటుంబ సభ్యులతోనో, మిత్రులతోనో లేదా తెలిసినవాళ్ళెవరితోనో కాసేపు మాట్లాడినా మనసుకి కాస్త హాయనిపించేది. అప్పుడప్పుడు చక్కని సంగీతాన్ని వింటూనో, మంచి సాహిత్యాన్ని చదువుతూనో లేదా నా అభిరుచికి తగిన ఇతర పనులతో నన్ను నేను ఉత్సాహపరచుకునే వాడిని. ఇప్పుడు అసలు ఆ సమయం దొరకటం లేదు.'
'తీరిక దొరకడం లేదు అంటే ఎలా? వృత్తికీ, వ్యతిగతానికీ మధ్య సమతుల్యం పాటించాలి '
'అవును, అనుకోవటం బాగుంటుంది. చెప్పడం మరీ సులువు. కాని ఇప్పుడు మనం ఎంత తీరిక చేసుకుంటే పని అంతగా పెరుగుతుంది. అసలు ఎంత సేపు పని గురించే తప్ప వేరే అలోచన ఎక్కడుంది? ఇది ఆచరణలో అందరికి సాధ్యం కాకపోవచ్చు '
'అవును అందరికీ సాధ్యం కాకపోవచ్చు. కాని నువ్వేం చెయ్యాలి అనుకుంటున్నావు?'
'అనుకోవడానికి ఏముంది? ప్రస్తుతానికి ఈ పని ఇలాగే మరో రెండు నెలలు ఉండొచ్చు. ఆ తరువాతైనా నేను 'నాలా' బ్రతకాలి. 'నేనూ - అంటే కేవలం ఒక సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ ని మాత్రం కాదు. నాలో ఉన్న అభిరుచులకు మెరుగులు దిద్దుకొని నన్ను నేను ఆనంద పరచుకుంటూ ఇతరులని ఆనంద పరుస్తాను '
'చిన్నా! ఈ రోజు ఆఫీసుకి తొందరగా వెళ్ళాలి అన్నావు కదా' అమ్మ మాట చెవినబడేసరికి అర్థమైంది ఇప్పటి వరకు నేను నాతోనే మాట్లాడుకున్నానని.
'ఏంటన్నయ్యా! ఎప్పుడు లేనిది ఈ రోజేంటి అద్దం వదలడం లేదు? పార్టీ కి వెళ్తున్నావా?' సరదాకి చెల్లి అన్న మాటలకు నాన్న అమ్మ నవ్వుకున్నారు.
ఈ నవ్వులు నాకు ఈ రోజుకి ఆక్సీజన్లా పనిజేస్తాయి అనుకొని ఆఫీసుకి బయలుదేరాను.
గమనిక:
పైన పేర్కొన్న విషయాలు వాస్తవమే కాని దీన్ని ఒక కథలా చెప్పాలన్న ఉద్దేశ్యం తో చివరలో అమ్మ, నాన్న మరియు చెల్లి అని ముక్తాయింపు ఇచ్చాను. ఇది ఈ మధ్య నా పుట్టినరోజున జరిగిన సంఘటనే.
Subscribe to:
Posts (Atom)