ఇతణ్ణెక్కడో చూసినట్టుందే?
ఎక్కడ చూసాను?
ఆలోచనలోకి వెళ్ళిపోయాను.
కొంచం గుర్తొస్తున్నట్టుంది.
ముఖంలో ఇంత ఉదాసీనతలేదు.
ఇది వరకు చూసినప్పుడు ఇలా గడ్డం లేదు.
అప్పటికి ఇప్పటికి చాలా తేడా ఉంది.
కారణం ఏంటీ?
ఇది వరకు చూసిన విషయం గుర్తుచేసుకునేందుకే ఇంత సమయం పట్టింది. ఇంక తను ఎందుకు ఇలా ఉన్నాడని ఏం ఆలోచించను? అతణ్ణే అడగాలి అనుకుని కళ్ళతోనే అడిగాను 'ఏంటీ? ఇలా ఉన్నారు?' అని.
'పని ఒత్తిడి వల్ల ఇలా అయ్యా'ను అన్నాడు.
'మరీ అంత పని ఉంటుందా? నీ సహోద్యోగుల మాటేంటి?'
'వారిలో కొందరి పరిస్థితి కూడా ఇంతే.'
'మిగతావారు?'
'ఎక్కడైనా ఉండేదే కదా. కొందరు పని చేస్తారు, కొందరు పని చేయించుకుంటారు, కొందరు చేయలేకున్నా కాలం నెట్టుకొస్తారు. ఐతే ఎంత సేపు పని గురించే తప్ప వేరే మాట్లాడలేము, ఎందుకంటే'
'ఇంతకు ముందు కూడా ఇలాగే పని చేసేవాడివి కదా?'
'అవును, కాని అప్పుడు కొంత సమయం పనిని పూర్తిగా మరచిపోయి కుటుంబ సభ్యులతోనో, మిత్రులతోనో లేదా తెలిసినవాళ్ళెవరితోనో కాసేపు మాట్లాడినా మనసుకి కాస్త హాయనిపించేది. అప్పుడప్పుడు చక్కని సంగీతాన్ని వింటూనో, మంచి సాహిత్యాన్ని చదువుతూనో లేదా నా అభిరుచికి తగిన ఇతర పనులతో నన్ను నేను ఉత్సాహపరచుకునే వాడిని. ఇప్పుడు అసలు ఆ సమయం దొరకటం లేదు.'
'తీరిక దొరకడం లేదు అంటే ఎలా? వృత్తికీ, వ్యతిగతానికీ మధ్య సమతుల్యం పాటించాలి '
'అవును, అనుకోవటం బాగుంటుంది. చెప్పడం మరీ సులువు. కాని ఇప్పుడు మనం ఎంత తీరిక చేసుకుంటే పని అంతగా పెరుగుతుంది. అసలు ఎంత సేపు పని గురించే తప్ప వేరే అలోచన ఎక్కడుంది? ఇది ఆచరణలో అందరికి సాధ్యం కాకపోవచ్చు '
'అవును అందరికీ సాధ్యం కాకపోవచ్చు. కాని నువ్వేం చెయ్యాలి అనుకుంటున్నావు?'
'అనుకోవడానికి ఏముంది? ప్రస్తుతానికి ఈ పని ఇలాగే మరో రెండు నెలలు ఉండొచ్చు. ఆ తరువాతైనా నేను 'నాలా' బ్రతకాలి. 'నేనూ - అంటే కేవలం ఒక సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్ ని మాత్రం కాదు. నాలో ఉన్న అభిరుచులకు మెరుగులు దిద్దుకొని నన్ను నేను ఆనంద పరచుకుంటూ ఇతరులని ఆనంద పరుస్తాను '
'చిన్నా! ఈ రోజు ఆఫీసుకి తొందరగా వెళ్ళాలి అన్నావు కదా' అమ్మ మాట చెవినబడేసరికి అర్థమైంది ఇప్పటి వరకు నేను నాతోనే మాట్లాడుకున్నానని.
'ఏంటన్నయ్యా! ఎప్పుడు లేనిది ఈ రోజేంటి అద్దం వదలడం లేదు? పార్టీ కి వెళ్తున్నావా?' సరదాకి చెల్లి అన్న మాటలకు నాన్న అమ్మ నవ్వుకున్నారు.
ఈ నవ్వులు నాకు ఈ రోజుకి ఆక్సీజన్లా పనిజేస్తాయి అనుకొని ఆఫీసుకి బయలుదేరాను.
గమనిక:
పైన పేర్కొన్న విషయాలు వాస్తవమే కాని దీన్ని ఒక కథలా చెప్పాలన్న ఉద్దేశ్యం తో చివరలో అమ్మ, నాన్న మరియు చెల్లి అని ముక్తాయింపు ఇచ్చాను. ఇది ఈ మధ్య నా పుట్టినరోజున జరిగిన సంఘటనే.
Wednesday, January 28, 2009
నాలో నేను (సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్)
Labels:
i,
me,
myself,
software engineer,
నాలో నేను,
సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
6 comments:
Vamshidhar garu,
Very true andi. okosari anthe
:) I too faced similar issues.
Read this yet another SW Engineer chronicle http://pradeepblog.miriyala.in/2007/06/software-engineer.html
anni ne case lo perfect.. aite nuvvu okka vishayam marchipoyavu.. okkosari manam baga kashtapadi complete chesina projects untay.. appudu oka santrupti untundi.. kani asalu enduku chestunnanu ra babuuu ani anukunetattu unte matram ide case autundi :)
బాగా రాశారు.
True, in this modern life, we tend to identify oursleves by the jobs/businesses we do. You ask a person .. WHo are you .. you get replies like .. I am a doctor, engineer, consultant .. what about .. a father, a daughter, a friend, a dreamer .. above all .. a human being?
babu nuvvu Gemini TV serials ki screenplay ivvochu...you diserve it !!!
true in some cases ...any way its nice of expressing the feelings...
Post a Comment